بررسی اثر بخشی مدل شادکامی فوردایس بر کیفیت زندگی بیماران دیابتی و سرطانی

هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی اثر بخشی مدل شادکامی فوردایس بر کیفیت زندگی بیماران دیابتی و سرطانی شهر اردبیل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران دیابتی و سرطانی بستری شده در بیمارستان های شهر اردبیل در سال 89-88 بودند. نمونه این پژوهش شامل 60 نفر از بیماران دیابتی و سرطانی بستری شده در بیمارستان های شهر اردبیل بود که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش که از نیمه آزمایشی است، متغیر شادکامی به عنوان متغیر مستقل و کیفیت زندگی به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شده است. برای جمع آوری داده های پژوهش از مجموعه آموزش شادمانی فوردایس و پرسشنامه کیفیت زندگی(36-SF) استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل فرضیه ها از تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون تعقیبی LSD استفاده شده است. نتایج نشان داد که آموزش مدل شادکامی فوردایس در افزایش کیفیت زندگی بیماران دیابتی و سرطانی موثر می باشد (0/01>P). شادمانی یک ویژگی شخصیتی و یکی از مولفه های کیفیت زندگی می باشد. و احساس رضایت و شادکامی در زندگی روزمره یکی از مهمترین عواملی است که سلامت جسم و روان را تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین آموزش شادمانی می تواند در افزایش شادی، بالا بردن کیفیت زندگی، مقاوم ساختن بیماران جسمانی از جمله دیابتی و سرطانی در برابر بیماری و ایجاد امید به زندگی در آنها داشته باشد.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، کیفیت زندگی ، بیماران ، دیابت و سرطان