تاثیر تغذیه در دوران کودکی و نوجوانی بر توانایی ورزشی در زندگی بزرگسالی

رشد طولی یک کودک بیانی پویا از سلامت عمومی آن کودک است . اندازهگیری ها باید اغلب و با دقت انجام شود تا تغییراتناشی از رشد فیزیولوژیک تشخیص داده شود. اگرچه هر نقطه منفرد در نمودار رشد چندان آموزنده نیست ، اما وقتی چندین نقطه رشد در طول زمان ترسیم می شود، باید مشخص شود که رشد آن فرد متوسط است ، نوعی از هنجار است یا آسیب شناسی . رشد و بلوغ جسمی تحت تاثیر عوامل متعددی است که به طور مستقل یا هماهنگ برای اصلاح پتانسیل رشد ژنتیکی فرد عمل می کنند. رشد خطی در ۲ سال اول زندگی معمولا کاهش می یابد، اما پس از آن در طول دوران کودکی تا شروع جهش رشد بلوغ نسبتا ثابت می ماند. به دلیل تنوع گسترده در بین افراد در زمان جهش رشد بلوغ، طیف وسیعی از تغییرات فیزیولوژیکی در رشد طبیعی وجود دارد. وضعیت تغذیه و تمرینات ورزشی سنگین تنها ۲ مورد از تاثیرات عمده بر رشد خطی کودکان است . در ایالات متحده، کمبودهای تغذیه ای ناشی از محدودیت مصرف انرژی است . این عامل واحد که به مصرف انرژی مشخص تمرین و رقابت برای برخی از ورزشها اضافه می شود، و در هماهنگی با خود انتخابی برخی از تیپ های بدنی ، شناسایی عوامل فردی مسئول رشد خطی آهسته برخی از ورزشکاران نوجوان را دشوار می سازد. به عنوان مثال، کسانی که در ژیمناستیک ، رقص ، یا کشتی شرکت می کنند.

کلیدواژه ها:

ورزش ، تغذیه ، کودکی ، بزرگسالی ، توانایی ورزشی