تاثیر شش هفته تمرین هوازی برآسپروسین ، مقاومت به انسولین و نیمرخ لیپیدی موش های صحرایی نر دیابتی

مقدمه : دیابت یک بیماری متابولیکی است که با افزایش قند خون و اختلال در هموستاز انرژی در بدن همراه است . ترشح آدیپوکاین ها از بافت چربی نقش کلیدی در تنظیم سوخت وساز متابولیک و چندین فرآیند فیزیولوژیکی دیگر از جمله دیابت ، چاقی و بیماریهای قلبی -عروقی را داراست . در این مطالعه اثر شش هفته تمرین هوازی بر آسپروسین و مقاومت به انسولین در موش های صحرایی نر دیابتی بررسی شد.روش ها: تعداد ۳۲ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه کنترل , (C) سالم + تمرین (,(H+T دیابت (, (D دیابت +تمرین ((D+T قرار گرفتند. القاء دیابت با تزریق تک دوز استرپتوزوتوسین (STZ) به مقدار ۴۵ Mg/Kg به روش درون صفاقی انجام شد.گروه های تمرین به مدت شش هفته بر روی نوار گردان برنامه تمرین هوازی را انجام دادند. داده ها با استفاده از آزمون آماری ANOVA یک طرفه و آزمون بونفرونی و در سطح معنی داری ۰۵/۰ تحلیل شد.یافته ها: القا دیابت باعث افزایش میزان آسپروسین پلاسما در گروه دیابت نسبت به گروه کنترل(سالم ) شد و پس از شش هفته تمرین هوازی در گروه های کنترل+تمرین و دیابت + تمرین نسبت به گروه کنترل و دیابت کاهش معنا داری یافت (۰۰۰۱/۰.(P= همچنین میزان LDL در گروه سالم +تمرین نسبت به کنترل کاهش معناداری یافت (۰۰۰۱/۰.(P= میزان HDL نیز در گروه سالم +تمرین نسبت به کنترل افزایش معناداری داشته است (۰۰۰۱/۰,(P=که نشان دهنده آن است که فعالیت هوازی تداومی تاثیر بسزایی در گروه های تمرینی داشته است . با این حال کاهش معنی داری در مقدار TG بعد از تمرین مشاهده نشد.نتیجه گیری : نتایج مطالعه حاضر نشان داد که شش هفته تمرین هوازی تداومی می تواند با کاهش سطوح آسپروسین پلاسما , مقاومت به انسولین , LDL ؛ افزایش HDL و در کل بهبود قابل توجه ای بر نیمرخ لیپیدی موش های صحرایی نر دیابتی نوع دو داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تمرین هوازی ، آسپروسین ، دیابت ، مقاومت به انسولین ، نیمرخ لیپیدی