روندی علمی جهت دسترسی به راهکار کارامد در طرح های آبی

دهه های گذشته شاهد توسعه مدل های بارش-رواناب با درجات مختلفی از پیچیدگی بوده ایم. این مدل ها از مدل های جعبه سیاه تجربی، که منشا بسیاری از آنها در فرضیه هیدروگراف واحد ساده شرمن است، تا مدل های مفهومی شبه فیزیکی پیچیده تر مانند مدل حوضه آبخیز استندفورد را شامل می شود و مدل ساکرامنتو و غیره. در سال های اخیر شامل مدل های علمی تر توزیع شده مبتنی بر بر هوش مصنوعی بوده است. با وجود چنین طیف گسترده ای از مدل های بارش-رواناب، با این حال، هنوز نمی-توان ادعا کرد که یک «مدل واحد» شناسایی شده است که به طور کلی برای همه انواع حوضه ها و تحت هر شرایطی بهتر از بقیه عمل می کند. این نتیجه گیری در مجموعه مطالعات مقایسه ای مدل بسیار مفید اما بی نتیجه (هم برای حالت های شبیه سازی و هم برای حالت های عملیاتی زمان واقعی) که توسط سازمان جهانی هواشناسی انجام شده است که به دستورالعمل های واضحی منتج نشده است. برای انتخاب مدل مناسب، تحقیقات انجام شده نشان می دهد که چنین مدل برتر واحدی هنوز توسعه نیافته است و لازم است طرح های مختلف و در مناطق مختلف تحلیل گردد.

کلیدواژه ها:

توسعه ، شبیه سازی ، حوضه