تاثیر تدریس به شیوه ی خودمختاری بر روی احساس تعلق به مدرسه

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر تدریس به شیوه ی خودمختاری بر روی احساس تعلق به مدرسه بود. روش تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و جامعه ی آماری تحقیق شامل تمام دانش آموزان پسر پایه پنجم شهر زاهدان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود که حجم نمونه ۴۸ دانش آموز از طریق نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه (SSCS) (بری و همکاران، ۲۰۰۴) استفاده گردید. روایی از نوع محتوایی بود و اعتبار ابزار پژوهش از طریق ضریب آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه ۰/۷۵ و برای مولفه های احساس تعلق به همسالان ۰/۷۳، حمایت معلم ۰/۸۹، احساس رعایت احترام و عدالت در مدرسه ۰/۷۵، مشارکت کردن در جامعه ۰/۸۴، ارتباط فرد با مدرسه ۰/۶۹ و مشارکت علمی ۰/۷۸ گزارش شده است. جهت تجزیه و تحلیل سوالات تحقیق از آزمون تحلیل کواریانس تک متغیره (ANCOVA) و آزمون t تک نمونه مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد تدریس به شیوه ی خودمختاری بر احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان تاثیر معناداری داشته است و احساس تعلق به مدرسه آنها را افزایش داده است. همچنین، تدریس به شیوه خودمختاری بر مولفه های احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان تاثیر معناداری داشته است و مولفه های احساس تعلق به مدرسه آنان را افزایش داده است.

کلیدواژه ها:

سبک تدریس به شیوه خودمختاری ، خودتعیین گری ، تئوری انتخاب ، احساس تعلق به مدرسه