بررسی تاثیر تیمارهای هورمونی بر میزان ساقه زایی و ریشه زایی در دو گونه گیاه درمنه

آرتمیزنین یک سزکویی ترپن لاکتون با فرمول C15H22O5 است، که از اندام های هوایی گیاه Artemisia استخراج می شود. این ماده بهترین دارو جهت مقابله با پلاسمودیوم های عامل بیماری مالاریا که به انواع داروها مقاوم شده اند، و نیز بیماری هپاتیت و برخی انواع سرطان است. سطح تولید این متابولیت در گیاه بسیار پایین بوده لذا جهت افزایش این ماده در گیاه به روش های گوناگون نیاز به تراریختی، کشت بافت و باززایی می باشد. در این آزمایش به بررسی غلظت های مختلف هورمون های NAA 0 ، 0/1 ، 0/5 و 2 mg/l و BAP 0 ، 0/5 و 2 mg/l و قند ساکارز با ریزنمونه برگ تهیه شده از دو گونه گیاه درمنه annua و absinthium پرداخته شده است. بیشترین میزان ساقه زایی در گونه absinthium به دست آمد. در هردوگونه absinthium و annua بیشترین تعداد ساقه در تیمار هورمونی 0/1 میلی گرم در لیتر NAA به همراه 2 میلی گرم در لیتر BAP مشاهده شد. ریشه زایی در گونه annua و در تیمار هورمونی شامل 0/5 میلی گرم در لیتر NAA بیش از سایر تیمارها مشاهده شد، بعد از آن در گونه absinthium و در تیمار هورمونی شامل 2 میلی گرم در لیتر NAA به دست آمد.

کلیدواژه ها:

ساقه زایی ، ریشه زایی ، درمنه ، هورمون ، Artemisia annua ، A.absenthium