بررسی تاثیر سطوح مختلف کود مرغی و سولفات پتاسیم بر صفات کیفی و پارامترهای بیوشیمیایی گیاه شنبلیله (Trigonella foenum- graceum L.)

به منظور بررسی تاثیر کود مرغی و سولفات پتاسیم بر میزان صفات بیوشیمیایی و عملکرد گیاه شنبلیه، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال زراعی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ انجام گردید. تیمارهای آزمایش شامل کود پلیت مرغی در سه سطح (صفر، ۱۰۰۰ و ۲۰۰۰ کیلوگرم در هکتار) به صورت کاربرد خاکی و سولفات پتاسیم (سولوپتاس) در چهار سطح (صفر، ۱/۵، ۳ و ۵ در هزار) به صورت محلول پاشی بودند. نتایج نشان داد که کود مرغی در همه صفات به جز میزان قند محلول و فعالیت آنتی اکسیدانی، سبب افزایش معنی دار صفات بیوشیمیایی و عملکرد دانه شنبلیله شد، به طوری که تیمار ۲۰۰۰ کیلوگرم در هکتار کود مرغی، بالاترین میزان فنل (۱۰/۷۹۳ میلی گرم بر گرم وزن خشک)، میزان فلاونوئید (۴/۴۷۵ میلی گرم بر گرم وزن خشک)، کلروفیل a (۲/۵۹۱ میلی گرم بر گرم وزن تر) و کلروفیل b (۰۵۵/۳ میلی گرم بر گرم وزن تر) و عملکرد دانه (۱۱۸۵/۸ کیلوگرم در هکتار) را به خود اختصاص داد. در تاثیر سولفات پتاسیم (سولوپتاس) بر صفات بیوشیمیایی شنبلیله مشاهده شد که همه صفات به جز میزان فنل و فعالیت آنتی اکسیدانی، همگی در سطح سه در هزار، دارای بالاترین میزان بودند که با سطح پنج در هزار اختلاف معنی داری نداشتند. نتایج اثر متقابل تیمارها نشان داد که در تمام صفات به جز صفت فعالیت آنتی اکسیدانی، بالاترین میزان مصرف هر دو کود، بیشترین میزان صفات بیوشیمیایی و عملکرد دانه را به خود اختصاص دادند، به طوری که، بیشترین سطوح هر دو تیمار (۲۰۰۰ کیلوگرم در هکتار کود مرغی و سولوپتاس ۵ در هزار) سبب افزایش عملکرد دانه، میزان فنل و کلروفیل b نسبت به سطح شاهد شد. بیشترین میزان کلروفیل a نیز مربوط به برهم کنش ۲۰۰۰ کیلوگرم در هکتار کود مرغی و سولوپتاس ۳ در هزار به میزان ۳/۱۱ میلی گرم بر گرم وزن تر بود. در مجموع، در بین سطوح مورد بررسی در دو تیمار، سطح ۲۰۰۰ کیلوگرم در هکتار کود مرغی و ۳ در هزار سولوپتاس برای دستیابی به افزایش عملکرد دانه و بهبود صفات بیوشیمیایی برای گیاه شنبلیله پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

سولوپتاس ، عملکرد ، فنل ، کلروفیل ، کود آلی