رابطه بین انواع بدرفتاری دوران کودکی و شفقت به خود در نوجوانان

این پژوهش به بررسی رابطه بین انواع بدرفتاری دوران کودکی و شفقت به خود در نوجوانان پرداخته است. بدرفتاری دوران کودکی شامل آزارهای جسمی، عاطفی و غفلت جسمی و هیجانی است که می تواند تاثیرات بلندمدتی بر سلامت روانی فرد بگذارد. در این مطالعه، نمونه ای از ۵۷۵ نوجوان ۱۳ تا ۱۸ ساله با استفاده از پرسشنامه های استاندارد برای ارزیابی بدرفتاری های دوران کودکی و سطح شفقت خود مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین انواع بدرفتاری دوران کودکی و شفقت خود رابطه منفی و معناداری وجود دارد؛ به گونه ای که افرادی که در کودکی تجربه بدرفتاری داشته اند، در نوجوانی شفقت خود کمتری را گزارش کردند. این نتایج نشان می دهد که تجارب منفی دوران کودکی می تواند به کاهش توانایی فرد در مهربانی با خود منجر شود. از این رو، پیشنهاد می شود که در برنامه های درمانی و مداخلات روان شناختی، به آموزش و تقویت شفقت خود در افرادی که تجربه بدرفتاری دوران کودکی داشته اند، توجه ویژه ای شود تا به بهبود سلامت روانی و افزایش رفاه اجتاعی آن ها کمک گردد.

کلیدواژه ها:

بدرفتاری دوران کودکی ، غفلت ، شفقت به خود ، نوجوانی