بررسی ارتباط روابط خانوادگی بر توانایی های حل مسئله کودکان و نوجوانان

روابط خانوادگی به عنوان یکی از مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر رشد و توسعه روانی و اجتماعی کودکان و نوجوانان شناخته شده اند. این روابط می توانند به طور مثبت یا منفی بر توانایی های روانشناختی و اجتماعی این گروه از جامعه تاثیر بگذارند. روابط خانوادگی مثبت و سالم می تواند به توسعه مهارت های حل مسئله کودکان کمک کند .مقاله حاضر با استفاده از روش تحقیق کیفی، جهت بررسی عمیق تر و گسترده تر پدیده ها و رویدادها انجام شده است. این روش تحقیق، با استفاده از ابزارهایی از قبیل مصاحبه، مشاهده، و تحلیل محتوا، اطلاعات را جمع آوری و تفسیر می کند. مشارکت کنندگان تحقیق از دو دسته اصلی، شامل خانواده ها و کودکان/نوجوانان بوده اند. این مشارکت کنندگان از طبقات اجتماعی و فرهنگی مختلف انتخاب شده اند تا نتایج تحقیق تنوع و جامعیت داشته باشد. برای جمع آوری داده ها، از متداول ترین روش های کیفی استفاده شده است که شامل مصاحبه های گروهی و تک به تک با خانواده ها و کودکان/نوجوانان، مشاهده میدانی، استفاده از روش های تکمیلی و ثبت دقیق داده ها می شود. تمامی مصاحبه ها و مشاهده با دقت ضبط شدند و با استفاده از روش سیستماتیک و دقیق تحلیل گردیدند. تحلیل ها به صورت استخراج مضامین به روش کدگذاری از روایت مصاحبه ها و خاطرات نوشته شده بود سپس دسته بندی داده ها و استراج محتوای گفتمان انجام شد، در کنار این موارد داده های حاصل از مشاهده میدانی تحلیل شدند. داده های حاصل از مشاهده میدانی نشان داد که ارتباطات خانوادگی به سه دسته تقسیم می شوند:۱.ارتباط صمیمی و حمایت آمیز،۲.ارتباط کنترل آمیز و سخت گیری، ۳.ارتباطات غیرفعال یا بی توجهی. همچنین میزان پشتیبانی خانواده از حل مسائل نقش مهمی در توانایی های حل مسئله کودکان و نوجوانان دارد. تحقیق حاضر به وضوح تاثیر برگشتی مثبت روابط خانوادگی بر توسعه توانایی حل مسائل کودکان و نوجوانان را تایید کرده است. ارتقاء این روابط درون خانواده و ایجاد یک محیط پذیرا، می تواند بهبود مهارت های ارتباطی و توانایی های حل مسائل این گروه افراد را تسهیل و تقویت نماید.

کلیدواژه ها:

روابط خانوادگی ، سبک های تربیتی ، توانایی حل مسئله ، رشد کودکان و نوجوانان ، خلاقیت ، توانایی استدلال