تغلیظ دیه و مسئولیت بیت المال

دیه به عنوان جزای عمل جانی و واردکننده خسارت و به جای انتقام گرفتن از جانی مراحل تکوینی مختلفی را پشت سر گذاشت تااینکه با امضاء و تقریر شریعت اسلام، نوع شایسته و مفید آن به صورت نهایی خود با نزول آیات ۳۱ و۳۹ سوره مبارکه نساء در موارد قتل عمد و خطای محض تبیین گردید.مقاله حاضر با روش مروری- توصیفی و با هدف بررسی تغلیظ دیه و مسئولیت بیت المال و با استفاده از منابع کتابخانه ای به رشته تحریر در آمده است . یافته های این مطالعه نشان می دهد که قتل به عنوان پدیده ای است که انسان از آغاز آفرینش تاکنون با آن مواجه بوده است. در وقوع این پدیده گاهی قصد و اراده ی قبلی قاتل دخیل بوده و گاهی نیز بدون قصد و اراده قاتل به وقوع می پیوندد. آن چه که بر اساس مبانی شرعی دین مبین اسلام به عنوان یک اصل مطرح است آن که لایبطل دم امر «مسلم». بنا بر روایات ذکر شده می توان اینگونه نتیجه گرفت در صورتی که قتل در ماه های حرام اتفاق افتاده باشد، در صورت فرار قاتل و عدم امکان دسترسی به وی، باید دیه ی مقتول از اموال آن برداشته شود که در این صورت دیه، مغلظه است و اگر قاتل مالی نداشته باشد، از بستگان او با رعایت الاقرب فالاقرب، دیه ی مغلظه دریافت می شود و اگر بستگانی نداشت، دیه ی مغلظه ی مقتول را بیت المال می پردازد؛ زیرا خون مسلمان نباید هدر رود.

کلیدواژه ها:

تغلیظ و دیه ، قتل و انواع آن ، اسباب تغلیظ دیه