بررسی مقایسه ای رشدخودمختاری و سبک تفکر انتقادی در بیماران قلبی_عروقی و گروه غیربیمار

پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه ای رشد خودمختاری، و سبک تفکر انتقادی دربیماران قلبی-عروقی و گروه غیر بیمار بود. روش پژوهش از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه ی زنان و مردان مبتلا به بیماری های قلبی عروقی و غیر بیمار شهرستان نجف آباد ،انتخاب شد. نمونه پژوهش از بین جامعه آماری، ۱۰۰ نفربیمار و ۱۰۰ نفر سالم به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای بررسی متغیر های پژوهش از پرسشنامه ی رشد خودمختاری آیووا تهیه شده توسط هود و جکسون (۱۹۸۶)، و آزمون مهارت های انتقادی کالیفرنیا (۱۹۹۰) ،استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد خودمختاری و سبک تفکر انتقادی در بیماران قلبی عروقی و گروه غیربیمار به طور معناداری متفاوت است. با توجه به اینکه میزان ۹۸۷/۳۲ =f می باشد؛ تاثیر گروه بر رشد خودمختاری حداقل در یکی از متغیرهای مورد مقایسه تفاوت معنادار وجود دارد و با توجه به میزان اتای بدست آمده، میزان تاثیر گروه ۵۰۶/۰ می باشد. و از نظر تفکر انتقادی فقط دو زیر مقیاس استدلال قیاسی و استنتاج تفاوت معناداری دیده شد. نتایج پژوهش با توجه به یافته ها نشان می دهد که عدم رشد خود مختاری در ابتلا به بیماری های قلبی عروقی موثر می باشد و سبک تفکر انتقادی در مولفه های استدلال قیاسی و استنتاجف موثر و در سایر زیر مقیاس ها بی تاثیر باشد.

کلیدواژه ها:

رشد خود مختاری ، سبک تفکر انتقادی ، بیماری های قلبی_عروقی.