مطالعه تطبیقی سبک مدیریت علمی با مدیریت کوانتومی

پارادایم کوانتومی در مدیریت از جمله روش های جدید مدیریتی است که مورد توجه بسیاری از اندیشمندان علم مدیریت قرار گرفته است. در مدیریت کوانتومی بر مهارت فرد در فنون گوناگون، تلاش و همکاری تاکید می شود و همچنین، به معنادار بودن روابط و آسایش کارکنان احترام گذاشته می شود. بعلاوه، پیاده سازی راهبرد های مدیریت کوانتومی در سازمان ها به ارتقای رفتارهای کارآفرینی کارکنان آن سازمان می انجامد. مفاهیم، اصول، انواع الگوهای ارائه شده و پارامترهای موثر و تاثیرپذیر در حیطه مهارت های کوانتومی به صورت کامل مرور شده است. تمرکز اصلی پژوهش حاضر، بررسی ادبیات و پیشینه مربوط به مدیریت کوانتومی و بررسی مدل های مفهومی رهبری کوانتومی می باشد. تحقیق حاضر از نوع مروری می باشد که با استفاده از متون کتابخانه ای، پایگاه های اطلاعاتی، مقالات و پایان نامه های داخلی و خارجی تدوین شده است. یک تحقیق مروری موضوع هدف را به گونه ای سازماندهی می کند که بتواند به دیگران در فهم و تجمیع موضوع مربوطه کمک کند. در پژوهش حاضر، ابتدا به بیان کلیاتی در مورد مدیریت کوانتومی از قبیل مفاهیم و تعاریف، ابعاد مختلف آن و غیره پرداخته شد. در ادامه، مدل های مفهومی مدیریت کوانتومی ارائه گردید و پارامترهای تاثیرپذیر مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت، یک جمع بندی و چشم انداز در حیطه رهبری و مدیریت کوانتومی ارائه شد. مدیریت سنتی ارائه دهنده اصولی کلی در قالب برنامه ریز ی، سازماندهی، هدایت و کنترل می باشد و برای نیل به مهارت های فردی مدیر در حوزه مدیریت، به جزئیات راهکارها و دستورالعمل های لازمه نمی پردازد؛ این درحالی است که برای کارآمدی رهبران، مدل(های) کوانتوم به مهارت ها و صفاتی اشاره می کند که رهبر را به فردی خدمتگزار تبدیل می کند. همچنین، مدیریت کوانتومی میزان اثربخشی و افزایش اشتیاق و انگیزه کاری مدیران و کارکنان سازمانی را ارتقا می بخشد. راهبردهایی که بدین منظور استفاده می شود به طور مثال، شامل تشکیل گروه های خودگردان و ارائه بازخورد وسیع به مدیران و کارکنان می باشد که به نوبه خود باعث پیشگیری از اشتباهات سازمانی هزینه زا می شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت کوانتومی ، مدیریت نیوتنی ، مهارت های کوانتومی ، شایستگی رهبران