میزان وام گیری حروف اضافه و ضمائر در کردی کلهری در افراد دو زبانه کرد-فارس زبان

تماس زبانی می­تواند دارای پیامدهای بسیاری برای زبان­های درگیر باشد. وام ­گیری واژگانی یا ساختاری یکی از پیامدهای تماس زبانی است که در آن عناصری از زبان غالب ممکن است وارد زبان پذیرا شوند. هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان بهره گیری از حروف اضافه و ضمیرهای بومی یا وام ­واژه معادل فارسی آن ها در کردی کلهری است. برای گردآوری داده ­ها، از یک پرسشنامه (فهرست) محقق ساخته بهره گرفته شد تا روشن شود که گروه­های مختلف تا چه اندازه از واژه های بومی یا وام ­واژه­های فارسی بهره می­گیرند. براساس متغیرهای سن، جنسیت و تحصیلات، افراد انتخاب شده به هشت گروه دسته بندی شدند: مردان/ زنان باسواد جوان، مردان/ زنان با سواد مسن، مردان/ زنان بی­سواد جوان و مردان/ زنان بی­سواد مسن. یافته های پژوهش نشان داد که در گروه­های مختلف اجتماعی به­ طور متوسط بین ۷. ۸۲ تا ۱۰۰ درصد از حروف اضافه بومی و  بین ۰۸. ۷۶ تا ۱۰۰ درصد از ضمیرهای کردی استفاده نموده ­اند. زنان جوان باسواد بیشترین میزان بهره گیری از حروف اضافه (۳. ۱۷ درصد) و ضمیرهای غیربومی (۹۲. ۱۲ درصد) را در بر داشتند. آزمون آماری مورد استفاده (آنالیز واریانس سه عاملی) نشان داد که دو عامل تحصیلات و سن (برخلاف جنسیت) هم به تنهایی و هم در تعامل با هم نقش معناداری در تنوعات مشاهده ­شده آن ها بر عهده دارند.

کلیدواژه ها:

تماس زبانی ، وام گیری ، کردی کلهری ، دوزبانه ، حروف اضافه ، ضمایر