اثربخشی آموزش ذهن آگاهی نوجوان محور بر خودتنظیمی هیجانی و همجوشی شناختی دانش آموزان دختر طلاق با طرحواره ناسازگار بریدگی و طرد

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش ذهن آگاهی نوجوان محور بر خودتنظیمی هیجانی و همجوشی شناختی دانش آموزان دختر طلاق با طرحواره ناسازگار بریدگی و طرد انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی (با گروه آزمایش و گواه) با طرح سه مرحله ای (پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری) و مرحله پیگیری ۲ ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان طلاق با طرحواره ناسازگار بریدگی و طرد بود که در دوره اول و دوم متوسطه در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ در آموزش و پرورش منطقه ۲ شهر تهران مشغول به تحصیل بودند. در این پژوهش تعداد ۳۵ دانش آموز دختر طلاق با طرحواره ناسازگار بریدگی و طرد با روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب و با شیوه تصادفی در گروه های آزمایش و گواه جایدهی شدند (۱۸ دانش آموز در گروه آزمایش و ۱۷ دانش آموز در گروه گواه). دانش آموزان در گروه آزمایش آموزش ذهن آگاهی نوجوان محور را طی ده هفته در ۱۰ جلسه ۷۵ دقیقه ای دریافت نمودند. در این پژوهش از پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی (گروس و جان، ۲۰۰۳)، پرسشنامه همجوشی شناختی (گیلاندرز و همکاران، ۲۰۱۴) و پرسشنامه طرحواره ناسازگار اولیه (یانگ، ۱۹۹۸) استفاده شد. داده های حاصل با تحلیل واریانس آمیخته با استفاده از نرم افزار آماری SPSS۲۳ تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش ذهن آگاهی نوجوان محور بر خودتنظیمی هیجانی (۰۰۰۱>P؛ ۴۶/۰=Eta؛ ۵۸/۲۶=F) و همجوشی شناختی (۰۰۰۱>P؛ ۵۵/۰=Eta؛ ۲۹/۳۷=F) دانش آموزان دختر طلاق با طرحواره ناسازگار بریدگی و طرد تاثیر معنادار دارد.

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی نوجوان محور ، خودتنظیمی هیجانی ، همجوشی شناختی ، طلاق ، طرحواره ناسازگار بریدگی و طرد