اثربخشی آموزش سرمایه های روان شناختی بر رفتارهای ارتقا سلامت و خودمراقبتی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش سرمایه های روان شناختی بر رفتارهای ارتقا سلامت و خودمراقبتی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری ۳ ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل افراد مبتلا به دیابت نوع دو عضو انجمن دیابت مراجعه کننده به مراکز درمانی و درمانگاه های بوشهر در شش ماهه دوم سال ۱۴۰۰ بود. در این پژوهش تعداد ۳۵ افراد مبتلا به دیابت نوع دو با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش (۱۸ نفر) و گواه (۱۷ نفر) جایدهی شدند. گروه آزمایش آموزش سرمایه های روان شناختی را طی ده هفته در ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه رفتارهای ارتقا سلامت (والکر و همکاران، ۱۹۸۷) و پرسشنامه خودمراقبتی (گالینا و همکاران، ۲۰۱۵) بود. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس آمیخته (با استفاده از نرم افزار آماری SPSS۲۳) استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش سرمایه های روان شناختی بر رفتارهای ارتقا سلامت (۰۰۰۱>P؛ ۶۸/۰=Eta؛ ۲۸/۷۱=F) و خودمراقبتی (۰۰۰۱>P؛ ۶۱/۰=Eta؛ ۵۶/۵۲=F) بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تاثیر معنادار دارد. بر اساس یافته های پژوهش می توان چنین نتیجه گرفت که آموزش سرمایه های روان شناختی می تواند با بکارگیری مکانیسم هایی همانند خوش بینی، خودکارآمدی، تاب آوری و امید به عنوان روشی کارآمد جهت بهبود رفتارهای ارتقا سلامت و خودمراقبتی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو استفاده شود.

کلیدواژه ها:

آموزش سرمایه های روان شناختی ، رفتارهای ارتقا سلامت ، خودمراقبتی ، دیابت نوع دو