بررسی نقش بکارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات و نوآوری در توسعه واردات و صادرات

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش بکارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات و نوآوری در توسعه واردات و صادرات در مبادلات دو کشور ایران و پاکستان می باشد. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش مشتمل بر کلیه تجار اتاق بازرگانی سیستان و بلوچستان که با کشور پاکستان روابط تجاری داشته و به تعداد ۵۶۰ نفر بودند و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران به تعداد ۲۲۸ نفر و به شیوه غیر تصادفی در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه استاندارد ۵۴ سوالی بوده که مشتمل بر پرسشنامه فناوری اطلاعات (دلون و مک لین، ۲۰۰۳) با ۲۰ گویه، پرسشنامه نوآوری (اد و ایاوو، ۲۰۱۹) با ۶ گویه، پرسشنامه سنجش صادرات زو و همکاران (۱۹۹۸) با ۹ گویه و پرسشنامه واردات گیمن و همکاران (۱۹۹۹) با ۱۹ سوال می باشد. روایی به شیوه صوری و سازه ای و پایایی بر اساس آلفای کرونباخ به میزان ۸۷/۰ برای کل پرسشنامه مورد تایید واقع شد. داده های گردآوری شده بر اساس تحلیل مسیر معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که مدل تبیین شده از برازش مناسبی برخوردار بود و بر این اساس فناوری اطلاعات و ارتباطات بر توسعه واردات، فناوری اطلاعات و ارتباطات بر توسعه صادرات، نوآوری بر توسعه واردات، نوآوی بر توسعه صادرات تاثیر مثبت و معناداری داشت.

کلیدواژه ها:

فناوری اطلاعات و ارتباطات ، نوآوری ، واردات ، صادرات ، ایران- پاکستان.