تاثیر فناوری اطلاعات بر ساختار سازمانی

بررسی تاثیر فناوری بر ساختار سازمانی، از سال ۱۹۵۰ میلادی با تحقیق وود وارد آغاز شد. وی رابطه موجود بین فناوری و ساختار سازمانی و فناوری های تولیدی را بر حسب پیچیدگی آنها به پنج طبقه تقسیم کرد و فعالیت های خود را به طور عمده در رشته های الکترونیک و شیمی، در ۱۰۰ شرکت آغاز کرد. وی دریافت که حیطه نظارت و تعداد سطوح سازمانی در سازمان های موفق که فناوری یکسانی را به کار می برند، شباهت زیادی زیادی به یکدیگر دارد و با تغییر فناوری از تک سازی به تولید انبوه، از حیطه نظارت سرپرستان کاسته شده و حیطه نظارت مدیران و تعداد سطوح سازمانی افزایش پیدا می کند. تام برنز و جورج استاکر، ۲۰ موسسه را که ۱۵ مورد آن در زمینه الکترونیک و مابقی در تحقیقات و تولید فعالیت داشتند، مورد مطالعه قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که میزان تغییر فناوری پایین باشد، موثرترین طرح سازمان، طرح بوروکراتیک، یا به اصطلاح آنها مکانیسمی - مکانیکی است. ولی اگر فناوری به سرعت تغییر کند، سازمان باید دارای ساختاری باشد که امکان انعطاف پذیری را به گونه ای فراهم آورد که بتواند در برابر تغییر به سرعت واکنش نشان دهد. لذا طرح سازمان را ارگانیک یا زیستی» نامیده جیمز تا میبون عقیده دارد که فناوری به هم پیوسته، مجموعه عملیاتی است که پشت سر هم قرار دارد. A عملیات B و عملیات B، و عملیات C، را تغذیه می کند. خط مونتاژ بهترین نمونه یک فناوری به هم پیوسته است (خشنودفر، ۱۳۹۶). فناوری واسطه، واحدهای مستقل و متفاوت یک سازمان را، با انواع مختلف مشتریان به یکدیگر وصل می کند. بانک ها و موسسه های کاریابی، مدارس و شرکت های تلفن نمونه هایی از این فناوری هستند. به طور مثال، در بانک ها، بعضی از مشتریان پس انداز می کنند و گروه دیگر وام می گیرند و نقش بانک، نزدیک کردن این دو گروه به یکدیگر می باشد. نیاز مشتریان، بر حسب نوع آن دسته بندی شده و سپس معامله به شکلی استاندارد انجام می شود (حبیب، ۱۳۹۸).

کلیدواژه ها:

فناوری اطلاعات ، مدیریت ، سازمان ، مهارت ، نظارت.