نظریه کنش در اندیشه تالکوت پارسونز جهت مشارکت های مردمی در نوآوری اجتماعی

نوآوری اجتماعی ، روشی جدید برای حل مسائل و پاسخگویی به نیازهای اجتماعی جامعه است . مشارکت مردمی به ویژه در مرحله پذیرش و تثبیت نوآوری ها نقش بسزایی دارد. در این پژوهش با بررسی نظریه عمومی کنش پارسونز به دنبال عوامل موثر بر افزایش کنش های اجتماعی جهت نقش آفرینی مردم در نوآوری های اجتماعی هستیم . در این نظریه با بیان سه عنصر کنشگر، وضعیت کنش و جهت گیری کنش ، مکانیزم وقوع یک کنش از منظر فردی ، اجتماعی و فرهنگی تبیین شده است . عدم شفافیت چشم انداز، نبود مجموعه ای منسجم از قوانین ، عدم شکست مقاومت ذی نفعان وضع موجود و عدم غلبه نیروهای تغییرخواه نسبت به تعادلگرایان به عنوان کاندیدای علل اصلی عدم تحقق نوآوری های اجتماعی معرفی شده اند.

کلیدواژه ها:

نوآوری اجتماعی ، نظریه عمومی کنش ، کنش اجتماعی ، مشارکت مردمی .