مقایسه ی خودتنظیمی هیجانی و رابطهی والد کودک در دانش آموزان با و بدون اضطراب جدایی

اختلال اضطراب جدایی شایع ترین اختلال اضطرابی دوران کودکی است. شواهد پژوهشی نشان می دهدکه کودکان مضطرب در تنظیم هیجانات خود مشکل دارند که آن بیشتر حاصل ساختار ناسالم خانواده ونحوهی ارتباط نامطلوب والدین با کودک است. بنابراین پژوهش حاضر به صورت توصیفی و به روش علیمقایسه ای با هدف مقایسه و بررسی خودتنظیمی هیجانی و رابطه ی والد کودک در دانش آموزان با و بدون اضطراب جدایی انجام شده است. جامعه ی آماری پژوهش حاضر تمامی دانش آموزان پایه ی اول شهر ملایر ووالدین آنها در سال تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۲ بودند. از میان آنها تعداد ۳۵ نفر با علائم اختلال اضطرابجدایی از طریق روش نمونه گیری هدفمند و با استفاده از پرسشنامه ی غربالگری اضطراب جدایی و مصاحبهبالینی ساختار یافته انتخاب شدند. همچنین ۳۵ دانش آموز پایه ی اول بدون علائم اضطرابی به روشهمتاسازی نیز انتخاب شدند. داداه ها با استفاده از پرسشنامهی غربالگری اضطراب جدایی، پرسشنامه یرابطه ی والد کودک و مقیاس خودتنظیمی هیجانی جمع آوری و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین دو گروه با و بدون اضطراب جدایی در هر یک از متغیرهای مورد بررسی تفاوت معنادار وجود دارد، به طوری کهکودکان با اضطراب جدایی نسبت به کودکان بدون اضطراب جدایی مشکلات خودتنظیمی هیجانی بیشتریداشتند و رابطه ی مثبتی میان آنها با والدینشان وجود نداشت. بر اساس این یافته ها، به نظر می رسد کهخودتنظیمی هیجانی و روابط والد کودک در سبب شناسی و درمان کودکان با علائم اضطراب جدایی مهم هستند. بنابراین، پیشنهاد می شود که برای کاهش علائم اضطرابی در کودکان بر بهبود روابط والد کودک و افزایش خودتنظیمی هیجانی تمرکز شود

کلیدواژه ها:

اضطراب جدایی ، خودتنظیمی هیجانی ، رابطه ی والد کودک