مقدمه: در علوم پزشکی، یادگیری و کسب مهارت در بالین بیمار، مطلوب ترین روش آموزش است. همچنین محیط آموزش بالینی، جایگاه آماده سازی و پرورش مهارت های بالینی دانشجویان پزشکی و پیراپزشکی جهت ورود به جامعه کاری خود از جمله، بیمارستان می باشد. محیط آموزش بالینی جایی برای پرورش مهارت های بالینی دانشجویان جهت ورود به جامعه کاری آنها در آینده است. در عوامل متعددی در رابطه باناکارآمدی دوره کارآموزی مطرح شده است که یکی از موارد آن کمبود مربی می باشد. ، این مطالعه با هدف بررسی متاثیر استفاده از شیوه آموزش همتا در دانش و مهارت بالینی دانشجویان کارشناسی اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی البرز در سال ۱۳۹۸ انجام گرفت. مواد و روش: پژوهش حاضر از نوع مداخله آموزشی بود که بصورت مقطعی در سال۱۳۹۸ بر روی دانشجویان کارشناسی اتاق عمل علوم پزشکی البرز انجام گرفت. نمونه گیری در این مطالعه به روش سرشماری بوده و۸۲ نفر از دانشجویان کارشناسی اتاق عمل ترم ۵و ۷ شاغل بهتحصیل در دانشگاه علوم پزشکی البرز در آن شرکت داشتند. داده ها از طریق پرسشنامه مجزای محقق ساخته جمع آوری شد که درسه بخش اطلاعات دموگرافیک، بخش ارزیابی عملکرد استاد مربوطه درکارآموزی در چهار حیطه (نظم وانضباط ومقررات، ارتباطات، انگیزش،آموزش وارزشیابی ) با مقیاس لیکرتی ۴ عبارتی از خیلی خوب تا ضعیف و بخش میزان رضایتمندی (رضایتمندی از استاد مربوطه و امکانات آموزشی) با ۴عبارت، از خیلی زیاد تا عدم رضایت، اطلاعات به دست امد. در این مطالعه از آزمون های آمار توصیفی و آزمون های من و یتنی، کای دو، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تی استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری Spss نسخه ۲۲ تجزیه و تحلیل شد یافته ها: نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد که
رضایت مندی دانشجویان از بخش کارآموزی مربوطه هنگامی که جهت آموزش ازمربی استفاده شده، بیشتر از همتای بالینی بوده است. دانشجویان به صورت معناداری در چهار حیطه ی مقررات، ارتباطات، انگیزش، آموزش و ارزیابی از اساتید مربی خود بیشتر از اساتید همتا رضایت داشتند نتیجه گیری: با توجه به عدم رضایتمندی دانشجویان اتاق عمل از توانمندی های اساتید همتا در چهار حیطه ی ارتباطات، انگیزش، آموزش وارزیابی می توان نتیجه گرفت طرح همتایان بالینی در صورت اجر ای صحیح بیشتر به عنوان تسهیل کننده آموزش می تواند مفید واقع شود
