درس های شهریار برای شاعران رضوی

شاعر رضوی باید بصیرت و معرفت خویش و جامعه را که عنصر " بصیرت " راه تشخیص دقیق , میان شناخت و اشتباه دینی می باشد. و شاعر و جامعه را به سعادت در دو جهان می رساند, بالا ببرد. و تنها مدsاح و شهرت خواه نباشد. استاد شهریار در سروده یرضوی خویش , درس های ارزشمند : ترویج _ شباهت امام رضا (ع ) به امام علی (ع ) که براساس وحی فرستاده ی الهی به پیامبر (ص ) در کتاب قرآن تابان و حدیث های حضرات اهل بیت (ع ), جانشین امام علی (ع ) و برای نی ت و کردار های تابناک دینی درطول زندگانی خویشتن , به امام علی (ع ) بسیار همانند هست . و در س ترویج سوگواری و فرهنگ عاشورایی که بقای دین اسلام دربرابر دشمن های فریبنده ,ستمگر و دنیاطلب است . و در گفتارهای امام رضا علیه الس لام , به آن تاکید می گردد. و درس ترویج زیارت به موقع و واجب حرم تابان رضوی (ع ), که براساس نعمت ساحت حضرت امام هشتم (ع ) که عنصر" امامت " از اصول آیین تشی ع می باشد. و نیز, آستان پاک رضوی (ع ), موجب شفای بسیار بیمارها و کرامت به مومن ها و اولیا می باشد. و درس فروتنی کردن شاعر رضوی برای بهره مندی از اجر معنوی, که عنصر " خشوع " , از اصول آموزه های اخلاق اسلامی است . و همچنین , براساس اینکه امام رضا (ع ) در گفتار و اعمال دینی در طول زندگانی ایشان , همواره بنده ی فروتن e تابنده ی الهی بود. و سایر درس ها را برای بالا بردن معرفت شاعرهای رضوی و جامعه می دهد.

کلیدواژه ها:

شهریار ، درس برای شاعران رضوی