سیاست جنایی ایران درجرایم سیاسی وامنیتی نظامیان

وظیفه پاسداری از استقلال و تمامیت ارضی درهمه کشورها، از دیرباز به افراد نظامی و استقرار نظمامنیت و تامین آسایش عمومی به نیروهای انتظامی سپرده شده است. اجرای این وظایف خطیر اقتضا میکند که نظم و انضباط بیش از همه در این نهادها سایه افکند و نظامیان قبل از هر چیز خود تابع اصولی باشند که از آن دفاع میکنند. به این دلیل انتظار جامعه از نظامیان در ادای تکالیفشان که باید متضمن فضایلی مانند درستکاری، رازداری، هوشیاری و پیروی از مقام مافوق آنچنان باشد که کوچکترین تخط ی را قابل چشم پوشی نمیداند و خواهان مجازتهایی شدید است. نظم و اطاعتپذیری، سرعت عمل، ابتکار مقاومت و پایداری مهمترین شاخصه های یک فرد نظامی میباشد. چنانچه امیر مومنان علی(ع ) آنان را به مثابه دژهای نفوذناپذیر یک کشور توصیف میکند؛ از اینرو چه بسا اعمال و رفتاری که ارتکاب آن توسط افراد عادی جرم محسوب نشود، ولی نسبت به نظامیان جرم شناخته شود. آنچه مسئلهآفرین است، این است که ماهیت جرایم نظامی چیست؟ و چگونه از جرایم عمومی تمیز داده میشوند. شاید پاسخ چندان دشوار نباشد و گفته شود جرم نظامی از جمله جرایمی است که فقط نظامیان قادر به ارتکاب آن هستند. لیکن درباره نظامی بودن بعضی جرایم عمومی که نظامیان هم ممکن است به ارتکاب آن متهم شوند تردید وجود دارد. شاید بتوان گفت جرم نظامی عبارت است از قصور نظامیان در حفظ و انضباط و تخلف از وظایف خود که بهمناسبت شغل به آنها محول شده است. هدف از پژوهش تحلیل و شناخت جرایم خاص نظامی از سایر جرایم عمومی جهت تشخیص مرجع صالح رسیدگی کننده و تعیین مجازات مناسب جرم ارتکابی است. روش پژوهش تلفیقی از روش کتابخانه ای و ماهیت آن توصیف و تحلیل جرایم خاص نظامی و مجازات مرتبط با آن است.

کلیدواژه ها:

نظامی گری ، مجازات ، جرایم ، دادرسی