بررسی تطبیقی جایگاه اجتماعی زن در دو داستان از جلال آل احمد براساس الگوی کنشی گرمس

ادبیات به عنوان گفتمانی پویا از بااهمیت ترین رشته هایی است که نشانه معناشناسی می تواند به مطالعه آن بپردازد. رابطه میان ادبیات و نشانه معناشناسی رابطه ای دوسویه است . از سویی نشانه معناشناسی روشی علمی برای تحلیل متون ادبی فراهم می سازد و از دیگرسو ادبیات می تواند به عنوان منبعی برای تولید نظریه های نشانه معناشناختی عمل کند. پژوهش حاضربا رویکرد توصیفی تحلیلی به بررسی تطبیقی جایگاه زن در دو داستان خانم نزهت الدوله و سمنوپزان از جلال آلاحمد با بهره گیری از الگوی کنشی گرمس در نشانه معناشناسی می پردازد. این پژوهش به دنبال آن است تا ضمن شناسایی جایگاه اجتماعی زن در دو داستان مذکور نسبت به استخراج الگوی کنش گران حاکم در این دو داستان اقدام کند. دو داستان خانم نزهت الدوله و سمنوپزان روایت گر دغدغه های زنان متعلق به دو طبقه اجتماعی متفاوت در دهه سی شمسی هستند. نتایج این پژوهش نشانگر آن است که زنان داستانهای مذکور با وجود تعلق به طبقه های اجتماعی متفاوت دارای دغدغه ها و در نتیجه ابژههای ارزشی یکسانی هستند. تنها تفاوت این زنان با هم این است که آنان به عنوان کنش گر و باتوجه به جایگاه اجتماعی خود از کنش های متفاوتی برای دست یابی به ابژه ارزشی یکسان بهره می گیرند.

کلیدواژه ها:

نشانه معناشناسی ، الگوی کنش گران ، داستانهای جلال آل احمد.