بررسی آرایه های تزیینی با رویکرد زمینه گرایی در مسجد عتیق شیراز

ویژگی های معماری اسلامی بیش از هر چیز در وجود مسجد متجلی شده است که خود تجسم هماهنگی، نظم و آرامش در طبیعت است. فضایی که پروردگار آن را به مثابه خانه همیشگی مسلمانان برای عبادت تعیین کرده است. معماری مساجد در دورانهای مختلف دستخوش تحولات گوناگونی بوده و هر دوره تاریخی ویژگیهای خاص خود را نمایان کرده است. در این پژوهش به مطالعه ی آرایه های تزیینی مسجد عتیق در شیراز پرداخته میشود. این نقوش تزیینی متناسب با آداب و سنتها و باورهای مردم منطقه است که با تمامی تفاوتهایشان در گستره ی جهان اسلام دارای اهداف مشترک هستند و از این رهگذر سعی در انتقال مفاهیم معنوی و روحی دارند و با تبیین و تطبیق نقوش تزیینی که نمادهایی از عناصر طبیعت هستند، با مطالعه ی منابع کتابخانه ای و میدانی از طریق مشاهده و استفاده از کروکی و نقشه اطلاعات گردآوری شده، بررسی و تحلیل گردیده و در قالب جدولهایی ارائه شده اند مسجد عتیق زمینه گرا نیست زیرا با الگوی مسجد پیامبر (مسجد شبستانی ستوندار) بنا شده است. اما به جهت تزیینات مسجد زمینه گرا و از هنر ساسانی در الهام گرفته اند.

کلیدواژه ها:

نقوش هندسی هنر اسلامی زمینه گرایی ، مسجد عتیق