بررسی مروری ارتباط پیاده مداری و پایداری اجتماعی

پیادهروی درگذشته به عنوان مهمترین الگوی جابجایی به شمار می رفته است . اما رشد شهرنشینی و ماشینی شدن شهرها، مقیاس جدیدی از دسترسی و شیوه جابجایی را در برنامه ریزی شهری مطرح نمود که با تعاریف سنتی آن متفاوت بود؛ ولی امروزه توجه بیش ازحد به حرکت سواره باعث کاهش ارزشهای اجتماعی و به تبع آن کاهش پایداری گردیده است ، از آن جایی که هدف ارتقای پایداری و احیای حیات اجتماعی در شهر می -باشد، بنابراین توجه به جنبه های اجتماعی و پررنگ کردن حیات اجتماعی باید مدنظر قرار گیرد. در این راستا توجه به عابر پیاده به عنوان عنصر اصلی در طراحی شهری و در نظر گرفتن مقیاس انسانی در سطح شهر، ایجاد محورهای پیاده و فضاهای پیاده مدار و توجه به سهولت حرکت پیاده می تواند نتایج مثبتی را به دنبال داشته باشد. در این تحقیق نیز به توجه به اهمیت موضوع به بررسی مروری ارتباط پیاده مداری و پایداری اجتماعی پرداخته شده است .

کلیدواژه ها:

پیاده روی ، پیاده مداری ، پایداری اجتماعی