تدوین راهنمای طراحی پارک فناوری پردیس با رویکرد معماری تعامل گرا

پارک های علم و فناوری با هدف توسعه تکنولوژی و ایجاد شرایط مناسب جهت دستیابی سریع تر به نوآوری ها و فناوری های برتر ایجاد شده اند. نقش پارک های علم و فناوری در داخل دانشگاه که به عنوان بخشی از زیر ساخت های نوآوری ، برقراری ارتباط و تعادل بین سه رکن اصلی این پارک ها، یعنی صنعت و دولت و دانشگاه است . هدف این تحقیق تدوین راهنمای طراحی پارک علم و فناوری دانشگاه پردیس با رویکرد معماری تعامل گرا و افزایش تعاملات انسان و محیط در محیط پژوهشی است . دادهها به صورت پرسشنامه در میان متخصصان توزیع شد و برای تجزیه وتحلیل دادهها، نرم افزار SPSS استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از طریق معیارهای کالبدی - عملکردی ، زیست محیطی ، اجتماعی ، اقتصادی انجام شد. با استفاده از همبستگی پیرسون مشخص شد که زیرمعیارها و سوالات تحقیق به طور کامل مولفه های ۴ گانه راهنمای طراحی پارک علم و فناوری با رویکرد معماری تعامل گرا را تعریف می کنند. با استفاده از اولویت بندی زیرمعیارهای تحقیق از طریق آزمون میانگین ها مشخص شد زیرمعیار دعوت کنندگی و قابلیت استفاده عموم بیشترین تاثیر را بر طراحی پارک علم و فناوری پردیس با رویکرد معماری تعامل گرا داشته است . اولویت بندی زیر معیارهای تحقیق عبارتاند از: دعوت کنندگی و قابلیت استفاده عموم، آسایش ، انعطاف پذیری و فضای باشکوه، حس تعلق ، میزان بهره وری اقصادی ، کیفیت محیطی ، تعامل پذیری ، دسترسی و نفوذپذیری ، پویایی و سرزندگی . در پایان بر اساس اولویت بندی مولفه های تحقیق و استخراج نقاط قوت و ضعف پارک علم و فناوری پردیس از طریق پرسشنامه ، راهبردها و پیشنهادات اجرایی ارائه گردید؛ سپس سند راهنمای طراحی پارک علم و فناوری پردیس با رویکرد معماری تعامل گرا در قالب مولفه های تحقیق بر گرفته از اهداف و راهنمای طراحی تدوین شد.

کلیدواژه ها:

معماری تعامل گرا ، پارک علم و فناوری ، پارک علم و فناوری پردیس ، پردیس ، ایران