بررسی معماری در روانشناسی محیط فضاهای آموزشی کودکان

درسال های اخیر با توجه به رشد روزافزون ووسعت تغییرات روش های آموزش ی ،سازگار نمودن بستر یادگیری با محیط های آموزشی وفضا های یادگیری کودکان وبررسی معماری درروانشناسی محیط فضاهای آموزشی برای ایجاد هرچه بهتر تاثیر فضا برآموزش تاث یر ویژه ای دارد.براین اساس معما ران وطراحان مح یط برای دستیابی به فرایند اصولی وصحیح دستیابی به محیط آموزشی کودکان به بررسی معماری در روانشناسی محیط فضاهای آموزشی کودکان پرداخته است .روش تحقیق این پژوهش ازنوع کیفی وباهدف دستیابی به راه ها وروش های طراح ی وبررسی عوامل محیطی بررفتار مطلوب کودکان درفضاهای آموزشی می باشد.یافته های حاصل بیان میکند که معماری فضاهای آموزشی بایدبراساس نظرات متخصصان روانشناسی درتعامل با معماران وبرای بهره مندی هرچه بیشتر کودکان درمحیط آموزشی صورت بپذیرد.وجود عناصر معماری وطراحی فضای داخلی وخارجی محیط های یادگیری کودکان یکی از مولفه های تاثیرگذار درکنجکاوی وانگیزش کودکان درجهت یادگیری بیشتر است .این مهم به واسطه ی عناصر معماری که شامل نور،رنگ ، صدا ،ابعاد ظاهری فضا ،فضای سبز والگوی طراحی داخلی درفضاهای آموزشی نقش خود را ایفا می کند که این میتواند شامل تقویت مهارتهای فکری ،خلاقیتی ، انگیزشی وپایداری احساسی باشد.

کلیدواژه ها:

معماری ، روانشناسی محیط ، یادگیری ، فضای آموزشی ، کودکان