معماری مدارس طبیعت در ارتباط با ویژگی های اکولوژی مکانمطالعه موردی : تفرجگاه باباهور شهرستان دورود

مدارس طبیعت و دیگر کاربری ها با اهداف مشابه محیط زیستی در نقش راهکاری در راستای بازگرداندن طبیعت به زندگی کودکان به عنوان یک نیاز زیستی و ایجاد نگرشهای مثبت زیست محیطی در آنها، در بسیاری از کشورها از جمله ایران ایجاد شده اند، با این حال توجه به نقش ویژگی های معماری و محیط طبیعی و ارتباط این دو با یکدیگر در طراحی این مدارس مغفول مانده است . لذا هدف از این پژوهش ، پاسخ به پرسش اصلی آن مبنی بر چگونگی ارتباط ویژگی های اکولوژی مکان و معماری مدارس طبیعت است تا بتوان به ایجاد مکان یادگیری مطلوب برای کودکان پرداخت . در این راستا به بررسی ویژگی های اکولوژی محدوده ی تفرجگاه باباهور در شهرستان دورود و نحوه ی به کارگیری آن در طراحی یک مدرسه طبیعت پرداخته شده است . این پژوهش به روش تحلیلی و توصیفی انجام شده است و نتایج آن نشان می دهد که پنج عامل اصلی شامل : »محیط به عنوان محتوای آموزشی «، »معماری به عنوان جز تعیین کننده محیط «، »استفاده ترکیبی از شیوه های تجربه طبیعت «، »استفاده از اصول هفتگانه بازی « و »حضور بزرگسالان در نقش تسهیلگر«، به عنوان مولفه های شکل گیری تجارب طبیعت برای کودکان در یک محیط آموزشی ، و چهارچوبی برای پیوند ویژگی های اکولوژی و معماری هستند، همچنین ویژگی های اکولوژی مکان تاثیر مستقیمی بر نوع تجارب طبیعت و شکل گیری فضاهای طرح داشته و تاثیرگذاری آن بر شاخص های معماری این مدارس عمدتا در قالب ارتباطات جغرافیایی _زیست محیطی ، و فرهنگی -اجتماعی با مکان شکل می گیرد.

کلیدواژه ها:

مدرسه طبیعت ، تجربه طبیعت ، زمینه گرایی ، ویژگی های اکولوژی ، تفرجگاه باباهور