تدوین الگوهای طراحی در معماری منظر در جهت افزایش مشارکت اجتماعی در پارک های کشور ایتالیا

امروزه در کشورهای در حال توسعه با وجود رشد سریع فن آوری در زمینه ارتباطات، تبادلات فرهنگی نیز رشد چشمگیری یافته است . از طرف دیگر ناکارآمدی ایجاد مشارکت اجتماعی در میان شهروندان موجب کاهش تاثیرگذاری فعالیت و رخدادهای فرهنگی و هنری شده است . معماری منظر نیز عاملی هویت دهنده به جریانهای فرهنگی شهر به شمار می آید. در این پژوهش ضمن مطالعه پتانسیل های مشارکت اجتماعی در معماری منظر به عنوان عامل هویت دهنده و نیز مولفه کالبدی ، ایجاد حس تعلق هدف بر طراحی متمرکز شده است .امروزه تبیین معیارهای مشارکت اجتماعی با در نظر گرفتن الگوهای از مهمترین موضوعات در حوزه برنامه -ریزی معماری است که باید در فرآیند طراحی مورد استفاده قرار گیرد. درگذشته نیاز بشر به تعاملات اجتماعی ریشه دیرینه در فعالیت های فرهنگی - اجتماعی داشته است اما در چند دهه اخیر عدم توجه به این مسائل باعث آسیب های فرهنگی ، کاهش روابط و مشارکت اجتماعی شده است .هدف از این پژوهش تبیین الگوهای طراحی در معماری منظر مبتنی بر مشارکت اجتماعی که در پی فراهم آوردن فضایی برای افزایش مشارکت اجتماعی است پرداخته می شود و علاوه بر ایجاد یک فضای کالبدی مناسب انتظار می رود که با شناخت و دستیابی پارامترهای موثر در طراحی ؛ به گردهمایی و مشارکت مردم دست یافت تا بتواند باعث افزایش شادابی و سرزندگی شود و حس تعلق را در مصرف کنندگان ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

الگوهای طراحی ، فضاهای باز ، مشارکت اجتماعی ، معماری منظر ، ایتالیا