تبیین سویه های کالبدی و روانشناختی سرزندگی در معماری داخلی مرکز توانبخشی کودکان دگرتوان

هدف این مقاله تبیین سویه های سرزندگی در معماری داخلی مرکز توانبخشی کودکان دگرتوان است . روش پژوهش در هدف کاربردی و از نوع توسعه ای استراتژیک است و روش گردآوری اطلاعات بر اساس مطالعه اسنادی است . مطالعات و بررسی هایی که صورت گرفته است ، بیانگر مشکلاتی چون عدم تعریف مناسب از فضاهای توانبخشی ، فقدان امنیت و حس تعلق و نبود سرزندگی در مراکز آموزشی هستند. دگرتوانان بخش قابل توجهی از شهروندان جامعه را به خود اختصاص می دهند، بدین ترتیب توجه به آنها نیازمند عنایت به اقشار و ویژگی آنان است . مطالعات گذشته نشان می دهد چالش های جدی دسترسی سازنده دگرتوانان به امکانات و ساختمانهای درمانی در ایران وجود دارد. واقعیت های زندگی روزمره نشان می دهد که افراد دگرتوان با تصویری که از خود دارند، نمی توانند روابط عادی اجتماعی با دیگران برقرار کنند و در نتیجه گوشه گیری می کنند. فضاهای ویژه دگرتوانان، آنها را به دور از افراد جوان و سالم محصور کرده و از جامعه متمایز می کنند؛ اما دگرتوانان به هیچ وجه خواستار خاص شدن و متمایز دیده شدن نیستند، بلکه خواستار رابطه ای بسیار عادی و معمولی درست همانند افراد سالم در روابط اجتماعی هستند. ازآنجایی که ویژگی های روانشناختی و جسمی دگرتوانان متفاوت است ، بدیهی است فضاهای درمانی دگرتوانان معماری داخلی خاص خود را می طلبد. نتیجه ی پژوهش نشان داد که سویه روانشناختی / ادراکی سرزندگی شامل رضایت از خود، ارتباط مثبت ، ارتباط با معنا و هدف، احساس کنترل، احساس خالی از هرگونه استرس و اضطراب زیبایی از مولفه های موردتوجه برای کودکان دگرتوان است . سویه های کالبدی / معماری و شهری سرزندگی شامل حضورپذیری ، تنوع و جذابیت ، آرامش و آسایش ، نفوذپذیری ، انعطافپذیری ، امنیت ، فرم و فضا، شفافیت ، خوانایی ، زیبایی از مهم ترین موارد موردتوجه برای کودکان دگرتوان نیز هستند و این سویه ها در معماری داخلی می تواند منجر به بهبود کیفیت زندگی و سرزندگی شامل موارد ذیل در کودکان دگرتوان گردد.

کلیدواژه ها:

دگرتوان ، معماری داخلی ، روانشناختی ، توانبخشی ، کودک ، سرزندگی .