انعطاف پذیری و تاثیر آن بر حس تعلق به مکان در مسکن

حس تعلق به مکان از والاترین مولفه هایی است که ارتباط انسان و محیط کالبدی اطراف او را می سنجد. این مولفه که بر اساس هرم مازلو از اساسی ترین نیازهای هر فرد قلمداد می شود تعیین کننده مطلوبیت و کیفیت مسکن است . این پژوهش به دنبال آن است که تاثیر انعطاف پذیری را بر این مهم بسنجند. برای رسیدن به هدف مطلوب در این پژوهش ، از روش تحلیلی و توصیفی جهت بسط موضوع انعطاف پذیری و حس تعلق به مکان استفاده شده است . با توجه به مطالعات صورت گرفته در دو حوزه حس تعلق و رابطه آن با انعطاف پذیری فضا می توان دریافت که انعطاف پذیری در چهار بعد حس تعلق به مکان یعنی بعد محیطی ، ساختاری ، عملکردی و حسی و ادراکی تاثیر گذاشته و استفاده از آن در طراحی و ساخت مسکن امکان تغییر و تطبیق فضا با محیط داخلی منطبق بر نیازهای ساکنین و افزایش کنترل کاربران به منظور سفارشی نمودن فضا را فراهم می آورد. بر این اساس کارآمدی و بهبود شرایط زندگی حاصل می شود.

کلیدواژه ها:

انعطافپذیری ، حس تعلق به مکان ، مسکن ، کیفیت ، مطلوبیت