تاثیر رویکرد معماری پایدار و بایوفیلیک برخلاقیت و تعامل کودک با محیط

کودکی از مهمترین دوره های زندگی هر انسانی است و شکوفایی بسیاری از استعدادهای خارق العاده در این زمان اتفاق می افتد. کودکان برای رشد سالم خود نیازمند محیط ایمن ، آرام و شاد هستند و با توجه به اهمیت این گروه سنی که حساسترین و تاثیرپذیرترین گروه سنی جامعه را تشکیل می دهند، معماری نقش بسزایی در تعامل کودک با محیط و پرورش خلاقیت و پویایی ذهنی آنها دارد. در پی دستیابی به مدلی جامع برای طراحی محیطی کودک محور با اصول معماری پایدار و معماری بایوفیلیک جهت شکوفایی ، ایجاد سرزندگی و پویایی ذهنی کودکان، برآن شدیم که در پاسخگویی به سوالاتی برآییم : مولفه های کالبدی فضای کودک چیست و کیفیت فضای طراحی شده با اصول معماری پایدار و معماری بیوفیلیک جهت پرورش نسلی پویا و خلاق در جهت دستیابی به اهداف توسعه پایدار چگونه است ؟پژوهش حاضر بر مبنای روش توصیفی - تحلیلی می باشد و با استفاده از اسناد و منابع کتابخانه ای تدوین و گردآوری شده است ؛ در راستای تحقق هدف و پاسخگویی به سوالات تحقیق ، از مطالعات و منابع پیرامون مبانی نظری در زمینه روانشناسی محیط و طراحی معماری پایدار و بایوفیلیک استفاده کرده و بر این اساس به بررسی نظریات و آراء معتبر پژوهشگران و ارتباط میان آنها پرداخته است . با در نظر گرفتن فرضیه تحقیق مبنی بر تاثیر مثبت رویکرد معماری پایدار و معماری بیوفیلیک بر بهبود رشد، خلاقیت و پویایی ذهنی کودکان نتایج بدست آمده حاکی از آن است در نظر گرفتن ویژگی های روان شناختی و جسمی کودکان در طراحی و ایجاد تعامل کودک با محیط از طریق طراحی محیط انعطاف پذیر و متاثر از معماری پایدار و بایو فیلیک می تواند تاثیر بسزایی در پرورش نسل ماهر برای پیوند و دوستی با طبیعت ، ارتقاء کیفیت زندگی و حفاظت جهان طبیعی و برآورده ساختن نیازهای انسان داشته باشد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری بیوفیلیک ، کودک ، خلاقیت ، روانشناسی محیط ، معماری تعاملی