بکارگیری سبک معماری آرتدکو در طراحی مد پایدار ایرانی -اسلامی به روش چهل تکه دوزی

آرتدکو یکی از سبک های هنری بین المللی است که در دهه ۱۹۲۰ میلادی شکل گرفت و در دهه ۱۹۳۰ به اوج خود رسید . این سبک ریشه های فرهنگی گوناگونی دارد و می تواند در حوزههای مختلف هنری علی الخصوص طراحی لباس مورد استفاده قرار گیرد. بر این اساس هدف از پژوهش حاضر بکارگیری سبک معماری آرتدکو در طراحی لباس سبز به روش چهل تکه دوزی است . پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی ؛ از لحاظ روش گردآوری دادهها؛ توصیفی - تحلیلی و از لحاظ ماهیت دادهها؛ کیفی می باشد. یافته های پژوهش نشان داد که یکی از مهمترین ویژگی های سبک آرتدکو، استفاده از فرمهای هندسی شکسته مانند مربع ، مثلث و انواع چندضلعی ها می باشد. این شیوه استفاده از خطوط هندسی شکسته شباهت بسیار زیادی به هنر چهل تکه دوزی در طراحی لباس دارد که یکی از هنرهای دستی ایران و جهان محسوب می شود. در این هنر، قطعات پارچه های رنگارنگ بصورت هندسی برش خورده و در کنار یکدیگر دوخته می شوند. نتایج این پژوهش نشان داد که مولفه های معماری سبک آرتدکو قابلیت ایجاد آثار هنری منحصر به فرد و خلاقانه را دارا بوده و می توان از تکه پارچه هایی که بلااستفاده ماندهاند در تولید لباس سبز به عنوان لباس اجتماع بهره جست . در نهایت پس از مطالعه و بررسی سبک معماری آرتدکو و چهل تکه دوزی ، از طرح بنای آرامگاه فردوسی و فضای اطراف آن به منزله طراحی ، مدلسازی ، الگوسازی و دوخت دو دست لباس استفاده شد.

کلیدواژه ها:

معماری ، سبک آرتدکو ، چهل تکه دوزی ، مد پایدار ، طراحی لباس اجتماع ، ایرانی -اسلامی