ارزیابی آزمایشگاهی تغییرات مقاومت فشاری و کششی روسازی های بتنی تحت اثر مشترک الیاف ماکرو پلی پروپیلن و دوده ی سیلیس

مشخصه ی مقاومت فشاری و مقاومت کششی مخلوط های بتنی نقش مهمی در عملکرد و دوام روسازی های بتنی دارد. از این جهت بهبود و ارتقای این مشخصات مقاومتی با استفاده از مواد، مصالح و مواد نوین از اهمیت بالایی برخوردار است . در تحقیق حاضر، تغییرات مقاومت فشاری و کششی روسازی های بتنی تحت اثر مشترک الیاف ماکرو پلی پروپیلن ودوده ی سیلیس با استفاده از روش های آزمایشگاهی ارزیابی گردید. ماده ی دوده ی سیلیس در مقادیر ۵ و ۵.۷ وزن مواد سیمانی و الیاف ماکرو پلی پروپیلن در مقدار ۸.۱ کیلوگرم در متر مکعب بتن تازه در مخلوط های بتن روسازی بتنی استفاده شد. مقاومت فشاری و کششی بتن روسازی بتنی با استفاده از روش های آزمایشگاهی مطابق با استاندارد تعیین گردید. نتایج حاکی از آن بود که ماده ی دوده ی سیلیس باعث افزایش مقاومت فشاری حداکثر تا میزان ۱۸ درصد شدهوالیاف ماکرو پلی پروپیلن منجر به کاهش مقاومت فشاری حداکثر تا میزان ۴ درصد گردید. با افزودن ماده ی دوده ی سیلیس و افزایش میزان مصرف آن، مقاومت کششی بتن بهبود یافته و حداکثر تا میزان ۲۱ درصد افزایش پیدا کرد. افزودن الیاف ماکرو پلی پروپیلن در مخلوط های بتنی حاوی دوده ی سیلیس باعث افزایش مقاومت کششی بتن حداکثر تا میزان ۵۳ درصد گردید. همچنین دیده شد که عملکرد ماده ی دوده ی سیلیس در تغییرات مقاومت کششی مخلوط های بتنی فاقد الیاف و با عملکرد آن در تغییرات مقاومت کششی مخلوط های بتنی حاوی الیاف، نزدیک به یکدیگر است .

کلیدواژه ها:

روسازی بتنی ، مقاومت فشاری ، مقاومت کششی ، ارزیابی آزمایشگاهی ، دوده ی سیلیس ، الیاف ماکرو پلی پروپیلن