طراحی خانه سالمندان با رویکرد حس تعلق مکان

این پژوهش در پی یافتن معیارهای مشترک و منتخب از رویکردهای مختلف در جهت اعمال در فضاهای جدید مسکونیسالمندان است. در این راستا پروژه حاضر قصد دارد با به کارگیری مطالعات انجام شده در زمینه دلبستگی انسان به مکان،به طراحی خانه سالمندان با هدف ارتقای پیوند انسان و مکان بپردازد. طراحی خانه سالمندان تنها یک مسئولیت فیزیکینیست، بلکه فرایندی اجتماعی است و افراد مسئول در این زمینه، باید آگاهی اجتماعی داشته و طراحی فیزیکی فضاهایمسکونی، آماده سازی محیط و پیوند آن با فضاهای همسایگی شهری و جامعه، همگی باید در پاسخگویی به حقایق وواقعیت های سالخوردگی برنامه ریزی شوند و به کیفیت زندگی سالمندان باید توجه شود. طراحی مناسب فضاهای خانهسالمندان می تواند تاحد زیادی نیازهای روحی و روانی آنها را تامین کرده به محیط زندگی و پیرامون خود دلبسته کند.بنابراین طراحی مکان های مناسب برای سالمندان باعث افزایش کیفیت زندگی ، افزایش امید به زندگی ، احساس مفیدبودن، ایمنی و حس تعلق و آرامش را درآن محیط تجربه کند و مهمترین مبحث برای ایجاد پیوند عاطفی بین سالمند ومحیط زندگی او، ارتقا حس تعلق به مکان برای سالمند است، تا بستری مناسب برایشان مهیا کرده ، با هویت بخشی و القایحس تعلق مکانی، خلا های روحی و روانی سالمندان را تا کمترین مقدار تقلیل داد. نتایج تحلیل ها و بررسی ها نشان می دهدکه مهمترین شاخصه های ایجاد حس تعلق به یک مکان از نظر استفاده کنندگان، عناصرکالبدی آن مکان است. نتایج تحقیقنشان داد که حس تعلق به مکان عامل اساسی در جهت ایجاد فضاهای ایده ال است که منجر به ایجاد محیط زندگی باهویت و معنادار برای زندگی سالمندان می شود که از نتایج آن جلوگیری از انزوا و افزایش مشارکت، تعامل و رضایت اززندگی است.

کلیدواژه ها:

دلبستگی ، مکان ، سالمندان ، ، تهران ، معماری