تبیین راهکارهای ارتقاء انعطاف پذیری در محیط های آموزشی در جهت افزایشخلاقیت دانش آموزان

مهمترین دوران زندگی هر فرد دوران کودکی اوست و تاثیر محیطی که در آن زندگی می کند تا پایان عمر با اوست .محیط های یادگیری دنیای امروز باید دانش آموزان را در جهت کشف قلمروهای جدید پیرامون خود سوق دهد. در اینبین طراحی مرکز پژوهش و پرورش فکری و خلاقیت ذهنی کودکان با رویکرد محیط های انعطاف پذیر از اهمیت ویژهبرخوردار است و این مهم در طراحی فضای معماری اکثرا مورد بی توجهی است. ضرورت ایجاد و گسترش فضای آموزشیاز این بابت است که ویژگی زندگی اجتماعی با گذشته های دور تغیییر کرده است. در این بین صحنه زندگی کودکانشامل سه نوع تعامل است. فرد با خود، فرد با دیگران وفرد با محیط. که در این پروژه نحوه طراحی محیط به گونه ایخواهد بود که پاسخگویی مقیاس و نیازهای کودکان باشد و تلاش می کنیم تا با شاداب تر کردن و با مفهوم نمودن محیطبه طرحی نو دست یابم که مسلما در رشد و خلاقیت کودک در دورانهای بعد موثر است . در این پژوهش ابتدا به بررسیآموزش، خلاقیت ها و پژوهش هایی که کودک می تواند متناسب با سنش انجام دهد و در آخر محیط های منعطفارزیابی شد؛ تا بتوانیم بر اساس یافته های تحقیق محیطی انعطاف پذیر و امن برای کودکان که آینده سازان کشورمان هستندپیشنهاد دهیم .

کلیدواژه ها:

مدرسه ، خلاقیت ، انعطاف پذیری ، کودک