واکاوی جهان شمولی حقوق بشر در تقابل با نسبیت گرایی

با توجه به موضوع مقاله یعنی جهان شمولی حق بشر در تقابل با نسبیت گرایی ، حقوق بشر و ارائه یک نظریه رقیب برای اینحقوق یعنی نسبیت فرهنگی با تکیه بر اسناد بین المللی حقوق بشر اعم از جهانی، منطقه ای و فرا منطقه ای محتوای جهانیقطعی و روشن است. سوالی که در این مقاله پیش می آید این است که جهان شمولی حقوق بشر چه تقابلی با نسبیت گرایی می تواند داشته باشد؟ در مقدمه و متن اعلامیه جهانی حقوق بشر بارها از واژه جهان شمول universal استفاده شده است. با وجود این، بسیاری از محققان در مورد جهانی بودن حقوق بشر و بسیاری در مورد نسبیت آن اظهار نظر نموده اند. با توجه بهنظریات مذکور می توان وضعیت نسبی گرایی و جهان شمول بودن حقوق بشر را در بحث خاستگاه ها و محدودیت های اجرا واعمال حقوق بشر مورد توجه قرار داد. در تفکیک این دو مقوله می تواند به این نتیجه رسید که: حقوق بشر در عین اینکه ریشهو مبنای جهانی دارد، اما به دلیل مواجهه با محدودیت های ناشی از ضرورت های زندگی اجتماعی، در کاربرد و اجرا نسبی است.برخلاف فرضیه جهانی حقوق بشر که حقوق مسلم و غیر قابل تقسیم را برای فرد در نظر می گیرد، در منظر نسبیت نه تنهاحقوق بشر مورد توجه قرار می گیرد، بلکه حقوق و تکالیف انسان نیز مورد توجه قرار می گیرد. در نتیجه حقوق بشر در قلمرووجودی خود جهانی است، اما در حیطه اجرا نسبی و محدود است و در واقع جهانی بودن حقوق بشر از ذات آن است و شاملهمه انسان ها می شود، زیرا ماهیت حقوق انسانیت و جهانی است.

کلیدواژه ها:

حقوق بشر ، جهان شمولی ، نسبیت