مفهوم هویت در تبیین فضا و حس تعلق به مکان در محیط های مسکونی

هویت احساس تعلق فرد به محیط می باشد هرجا بحث از فضای هویت مند می شود، در واقع موضوع سخن یک مکان است. کم توجهیبه ابعاد و عوامل هویت بخش و پایین بودن احساس تعلق مکانی، همبستگی و مشارکت اجتماعی، کاهش انگیزه ساکنان برای ادامهسکونت و تاثیر در عدم تحقق اهداف جمعیتی است. بروز بحران هویت می تواند زمینه ساز تلاش برای احراز هویت باشد. مکان محلتلاقی فرم، عملکرد و معنای فضاست. حس تعلق به مکان در درجه نخست به معنای خاص و متمایز بودن، ثابت و پایدار ماندن (تداومداشتن) و به جمع تعلق داشتن است. مکان و فضا، مهمترین عوامل هستند که این نیازهای هویتی را تامین می کنند. روش تحقیق مورداستفاده توصیفی و تحیل و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای اسنادی و مدارک می باشد. در این مقاله هم رابطه میان مکان های زندگی افرادبا هویت آنها، گسست زمان و مکان که توجه نظریه پردازان مختلف را جلب کرده است. هدف از این پژوهش شناخت مکان، عنصر اصلیهویت ساکنان و محیطهای مسکونی و زندگی است. انسان با شناخت مکان می تواند به شناخت خود نائل شود. مکان، جایی است که ماادراکی کامل از هستی و بودن خود داشته باشیم. و نتایج پژوهش نشان می دهد که هویت بیش از آن که معطوف به گذشته باشد به بینشافراد مرتبط است، زمان حال را در بر می گیرد و تقاضا برای بهره مندی از آن ریشه در نیازهای فردی و جمعی شهروندان در محیط شهردارد.

کلیدواژه ها:

هویت ، معماری ، هویت در معماری ، حس تعلق مکان ، فضا.