فناوری دیجیتال به عنوان آزمایشگاهی برای معماری منظر؛ بررسی تجارب طراحی به کمک واقعیت مجازی و BIM

ظهور فناوری های دیجیتال مانند واقعیت مجازی و مدلسازی اطلاعات ساختمان آزمایشگاه فناوری پیشرفته ای را برای معمارانمنظر فراهم کرده است. مساله مورد مطالعه این تحقیق، نقش محوری این فناوری ها در ایجاد چنین آزمایشگاهی برای طراحی،تجزیه و تحلیل و تعامل با ذینفعان در معماری منظر است. هدف، بررسی چگونگی عملکرد آنها به عنوان یک آزمایشگاه مجازیو ارائه راه های نوآورانه در این زمینه است. روش پژوهش شامل بررسی ادبیات، مطالعات موردی طرح های موفق و مصاحبه بامعماران منظر است. یافته ها نشان می دهند که واقعیت مجازی با غوطه ور کردن کاربران در شبیه سازی شبیه به واقعیت از فضاهایطراحی شده قبل از اجرا، درک مقیاس، بافت، رنگ و فرم را به طور قابل توجهی افزایش می دهد. این امکان را فراهم می کند تاطراحان و ذینفعان تجربه فضایی کامل و نزدیک به واقعیت از طرح را داشته باشند و اصلاحات لازم را قبل از ساخت اعمال کنند.علاوه بر این، مدلسازی اطلاعات ساختمان فراتر از یک ابزار تجسمی صرف است؛ با یکپارچه سازی و مدیریت تمامی داده هایطراحی، برآورد هزینه های اجرا، و برنامه ریزی و کنترل چرخه عمر، این فناوری رویکرد بسیار مشارکتی و هماهنگ تری را برایطراحی منظر امکان پذیر می سازد . در نتیجه، با استفاده مشترک از این فناوری های دیجیتال پیشرفته، امکان ایجاد طرح هایمنظر با چشم انداز آگاهانه تر از زمینه، پاسخگوتر به نیازهای کاربران، و پایدارتر از لحاظ عملکردی و زیست محیطی فراهم می شود.این فناوری ها فرآیند طراحی را انعطاف پذیرتر و کارآمدتر می کنند و امکان درگیر کردن بیشتر ذینفعان را می دهند. در نهایت،منجر به طرح هایی می شوند که اثرات مثبت بیشتری بر محیط زیست و کیفیت زندگی انسان ها دارند.

کلیدواژه ها:

معماری منظر ، معماری منظر دیجیتال ، واقعیت مجازی ، BIM