شناسایی میکروپلاستیک ها، خطرات و آلایندگی آن در اکوسیستم های آبی

حدود ۷۱ درصد از سطح زمین را اقیانوس ها اشغال کرده اند که این میزان ۹۷ درصد از مقدار اب موجوددر زمین را تشکیل می دهد. یکی از نگرانی های مهم زیست محیطی در حال حاضر به ویژه در محیط هایدریایی میکروپلاستیک ها (MPs) هستند. این ذرات پلاستیکی، کوچک و با اندازه کمتر از ۵ میلی متریافت می شوند. میزان استفاده از مواد پلاستیکی در ۶۶ سال گذشته به طور فزاینده ایی افزایش داشته استکه در نتیجه آن تولید و مصرف هم زیاد شده و سبب افزایش میزان زباله های پلاستیکی می شود. همچنیناز میکروپلاستیک ها به عنوان آلاینده های نوظهور و کمتر شناخته شده نیز یاد می شود.میکروپلاستیک هااغلب از تجزیه زباله های پلاستیکی بزرگتر یا ماکرو پلاستیک ها بوجود می آید و در محیط منتشر می شود.میکروپلاستیک ها با توجه به نوع پلیمر انها از نظر رنگ و چگالی متفاوت اند. حدود ۵ / ۵۴ درصد ازمیکروپلاستیک های شناور در اقیانوس ها را پلی اتیلن و ۵ / ۱۶ درصد را پلی پروپن تشکیل می دهد. پلیاتیلن و پلی پروپن به دلیل چگالی کمتر در سطح منابع ابی شناور می ماند، درحالی که بقیه پلیمرها مانندپلی استرها، پلی استایرن و... به دلیل چگالی بیشتر ته نشین می شوند. بر اساس تحقیقات انجام شده تاثیرمیکروپلاستیک ها بر موجودات آبزی از طریق بلعیدن قطعات پلاستیکی است که باعث آسیب به اندام هایداخلی جانداران می شود. هدف از این پژوهش شناسایی خطرات میکروپلاستیک ها در محیط های ابیمی باشد.

کلیدواژه ها:

میکروپلاستیک ، آلاینده ، اکوسیستم ، سمیت کلیوی