افشای مسئولیت اجتماعی و بهبود کارایی سرمایه گذاری

در پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین افشای مسئولیت اجتماعی و بهبود کارایی سرمایه گذاری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شد. برای این منظور ابتدا رابطه بین افشای مسئولیت اجتماعی و کارایی سرمایه گذاری شرکت ها مورد بررسی قرار گرفت و سپس این ارتباط برای شرکت های دارای بیش سرمایه گذاری و کم سرمایه گذاری و هم چنین، شرکت های دارای کیفیت گزارشگری بالا و پایین به صورت جداگانه بررسی شد. علاوه بر این، اثر متغیرهای اندازه شرکت، عمر شرکت، دارایی های مشهود، محدویت مالی، اهرم مالی و بازده دارایی ها در مدل های رگرسیونی کنترل شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی هفت ساله بین سال های ۱۳۹۵ الی ۱۴۰۱ می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری حذف سیستماتیک تعداد ۱۴۰ شرکت و در مجموع ۹۸۰ سال شرکت مورد سنجش قرار گرفت. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها در گروه پژوهش های توصیفی پس رویدادی قرار دارد. ضمن اینکه برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از مدل های رگرسیونی چندگانه و نرم افزار Eviews۸ و الگوهای رگرسیونی چندمتغیره با استفاده از روش پانلی (تابلویی) اثرات ثابت و حداقل مربعات جزیی استفاده شد. نتایج به دست آمده در پژوهش حاضر نشان می دهد که افشای مسئولیت اجتماعی با کارایی سرمایه گذاری شرکت رابطه دارد. هم چنین، ارتباط بین افشای مسئولیت اجتماعی و کارایی سرمایه گذاری در شرکت های دارای بیش سرمایه گذاری قوی تر است و در نهایت، ارتباط بین افشای مسئولیت اجتماعی و کارایی سرمایه گذاری تحت تاثیر کیفیت گزارشگری مالی شرکت می باشد.

کلیدواژه ها:

مسئولیت اجتماعی شرکت ، کارایی سرمایه گذاری ، کیفیت گزارشگری مالی