نقش واسطه گری خودکارآمدی تحصیلی در رابطه با خوش بینی تحصیلی و درگیری تحصیلی

پیشینه و اهداف: هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین خوش­بینی تحصیلی و درگیری تحصیلی با نقش ­واسطه­ گری خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان پایه ششم شهر شیراز بود. روش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، دانش ­آموزان پایه ششم ابتدایی شهر شیراز (۳۵۰۰ نفر) بود که با توجه به تعداد متغیرها و حداقل تعداد مورد نیاز و بر اساس جدول مورگان ۴۰۱ نفر (۱۹۱ پسر و ۲۱۰ دختر) از دانش آموزان پایه ششم ابتدایی ناحیه یک تا چهار، به روش خوشه ای تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه های خوش بینی تحصیلی (پایایی ۹۳/۰)، خودکارآمدی تحصیلی (پایایی ۹۲/۰) و درگیری تحصیلی (پایایی۹۶/۰) را تکمیل کردند. روایی پرسشنامه­ ها با استفاده از روش روایی محتوایی و صوری تایید شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارAmos  نسخه ۲۴ استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که خوش بینی تحصیلی هم به صورت مستقیم (۰۰۱/۰= p ،۱۷/۰= β) و هم با واسطه گری خودکارآمدی بر درگیری تحصیلی دانش آموزان تاثیر داشت (۰۰۴/۰= p ،۵۷/۰= β). افزایش خوش بینی تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان، با افزایش در میزان درگیری تحصیلی آنان همراه بود ۰۰۱/۰ >p. نتیجه گیری: می­توان نتیجه گرفت که با افزایش مولفه های خوش بینی تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان، میزان درگیری تحصیلی دانش آموزان را می توان ارتقا داد.

کلیدواژه ها:

خوش بینی تحصیلی ، خودکارآمدی تحصیلی ، درگیری تحصیلی ، دانش آموزان