بررسی مروری درمانهای روانشناختی موثر بر سندرم پیش قاعدگی

بیشتر زنان در سنین باروری در هفته های قبل از قاعدگی دچار ناراحتی جسمی یا ناراحتی می شوند. علائم اغلب خفیف هستند، اما می توانند آنقدر شدید باشند که فعالیت های روزانه را تحت تاثیر قرار دهند. بنابراین حدود ۵ تا ۸ درصد از زنان از سندرم پیش از قاعدگی شدید ( PMS ) رنج می برند. اکثر این زنان معیارهای اختلال نارسایی پیش از قاعدگی ( PMDD ) را نیز دارند. علائم خلقی و رفتاری، از جمله تحریک پذیری، تنش، خلق افسرده، گریه و نوسانات خلقی، ناراحت کننده ترین هستند، اما شکایات جسمی، مانند حساس شدن سینه ها و نفخ نیز می توانند مشکل ساز باشند. ما تئوری هایی را برای علل زمینه ای PMS شدید بیان می کنیم و دو روش اصلی برای درمان آن را شرح می دهیم: یکی محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-تخمدان را هدف قرار می دهد و دیگری سیناپس های سروتونرژیک مغز را هدف قرار می دهد. نوسانات در سطح هورمون غدد جنسی، علائم را تحریک می کند، و بنابراین مداخلاتی که چرخه تخمدان را از بین می برد، از جمله آنالوگ های طولانی اثر هورمون آزاد کننده گنادوتروپین ( GnRH ) یا استرادیول (که به صورت چسب یا ایمپلنت تجویز می شود)، به طور موثر علائم را کاهش می دهد، همانطور که برخی از داروهای ضد باردار ی خوراکی نیز ممکن است. . اثربخشی مهارکننده های بازجذب سروتونین، که در طول چرخ ه یا فقط در مراحل لوتئال مصرف می شوند، به خوبیثابت شده است.

کلیدواژه ها:

سندرم پیش قاعدگی ، پریود ، درمانهای روانشناختی ، PMS ، PMDD