درس آموخته های بهداشت و درمان ارتش در سیل های ۱۰ سال اخیر : یک مطالعه میدانی

مقدمه: مشارکت جامعه موثرترین عنصر برای دستیابی به پای داری در مقابله با خطرات بلای ای طبیع ی و انسان ساخت است. توسعهپای دار و کاهش بلایا پیش شرط ها ی ضروری یکدیگر هستند. بلایا به شدت پیشرفت و دستاوردهای توسعه پایدار را مختل می کند،در حالی که، زیرساخت های فیزیک ی که ما در حال ساخت آن هستیم ممکن است خود منبع خطر بالقوه در آینده باشد. این رویکردبه دنبال جوامعی است که در معرض خطر هستند تا در تمام مراحل چرخه مدیریت بلایا مشارکت کنند. با توجه به اینکه حفظزمان طلایی امداد، نجات و درمان در فاز پاسخ حوادث و بلایا اهم یت بسیار زیادی جهت کاهش اثرات منفی دارد؛ بنابراین مطالعهحاضر با هدف بررسی تجارب بهداشت و درمان ارتش در سیل آق قلا، اهواز و پل دختر انجام شد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر در سال ۲۰۲۳ با روش کیفی انجام شد. داده های مورد نیاز از طریق مصاحبه با متخصصان و کارشناسان کلیدی جمع آوری شد. کارشناسان از تخصص های مختلف با سابقه مدیریتی و عملیاتی در حوادث و بلایا بودند. برای آنالیز داده ها از روش تحلیل موضوعی استفاده شد. جهت جمع آوری داده ها ۳۲ مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته انجام شد. با هدفتعیین عوامل در درس آموخته های بهداشت و درمان ارتش در سیل آق قلا، اهواز و پلدختر انجام شد. بحث و نتیجه گیری: مطالعه اثربخشی مشارکت زود هنگام ارتش در آمادگی و کاهش بلایا را تایید می کند. ارتش بر اساس استراتژی هاو ظرفیت های مقابله ای به صورت منطقه ای برای کاهش برخی آسیبپذیریها زیر ساخت ایجاد کرده است. بنابراین، آسیب پذیریدر حوادث و بلایای ناشی از تغییر اقلیم شبکه پیچیده ای از شرایط، عوامل و فرآیندها است که به نظر می رسد از طریق فعالیت هایبین سازمانی و هماهنگ در میان جامعه متاثر و متولیان کاهش ریسک این حوادث در سطوح مختلف سیستم مدیریت بلایا و توسعهبرنامه ریزی، قابل کاهش است.

کلیدواژه ها:

ساختار و الزامات ، سازه های متحرک ، حوادث و بلایای تغییر اقیلم ، استراتژی های توسعه