بررسی نقش تنوع زیستی کشاورزی و امنیت غذایی در تاب آوری به تغییرات اقلیمی

مقدمه: تنوع زیستی کشاورزی تاکنون تقریبا منحصرا به عنوان یک منبع ارزش گذاری شده است و از صفاتی که می توان از آنها دربرنامه های اصلاحی علمی برای بهبود انواع کشت های زراعی و نژادهای دام بهره وری استفاده کرد. ما استدلال می کنیمکه می تواند سهم بسیار بیشتری در بهره وری بیشترآن داشته باشد. مواد و روش : در نگارش این مقاله از مطالعه بیش از ۱۰۰ مقاله در مورد مقایسه بین تنوع زیستی کشاورزی و تک کشتی و نتایج حاصل از بهره وری و ثبات،آفات و بیماری ها، تغذیه و سلامت و تغییر اقلیم شده است. علاوه بر این، این مطالعه چالشها وگزین ههای تغذیه آینده را در سناریوهای تغییرات آب و هوایی و تنوع زیستی در حال تغییر ارائه کرد، انطباق و اقداماتکاهش را برای تغییر اقلیم و تغییرات دامنه گونه ها توضیح داد که سایر مطالعات انجام ندادند . نتایج و بحث: بدیهی است که گسترش تنوع زیستی کشاورزی جزء ضروری در تحویل پایدار یک تامین غذای مطمئن تر است. تنوع گونه ها و مجموعه های ژنی می توانند بهره وری سیستم های کشاورزی را افزایش دهند. طیف وسیعی از شرایط رشد، و سیستمهای کشاورزی متنوع تر نیز به طور کلی بیشتر است و در مواجهه با انواع تنش ها، تاب آورتر است است و در نتیجه امنیتغذایی را افزایش می دهد. تنوع می تواند افزایش حاصلخیزی خاک و کاهش اثرات آفات و بیماری ها را سبب شود. تنوعرژیم غذایی،بر اساس سیستم های کشاورزی متنوع، تغذیه بهتر و سلامت بیشتر را ارائه می دهد و مزایای بیشتری برای بهره وری و معیشت انسان. تنوع زیستی کشاورزی خواهد شد. همچنین برای مقابله با تاثیرات پیش بینی شده تغییرات آبو هوایی نه صرفا به عنوان منبعی از صفات، اما به عنوان زیربنای اکوسیستم های کشاورزی تاب آورتر کاملا ضروری است . نتیجه گیری: بسیاری از مزایای تنوع زیستی کشاورزی در مناطق اکولوژیکی مختلف آشکار می شود. مقیاس های انسانی و برش از شکافهای سیاسی ، نیازمند رویکردی فراسرزمینی در ارزیابی مجدد نقش تنوع زیستی کشاورزی در تولید مواد غذایی پایدار وایمن است.

کلیدواژه ها:

تنوع زراعی ، پایداری ، تغذیه ، گرسنگی