طراحی موزه صنایع دستی تبریز با رویکرد معماری زمینه گرا

موزه بنایی جهت گردآوری مجموعه هایی از اشیاء و نمایش تفکرات فرهنگی و تاریخی هنر اسلامی یک ملت در قالبهنرهای تجسمی و بصری که هدف موزه ها، پژوهش در آثار و شواهد به جای مانده انسان و محیط زیست او، گردآوری آثار، حفظ وبهره وری معنوی و ایجاد ارتباط بین این آثار، به ویژه به نمایش گذاردن صنایع دستی منطقه به منظور بررسی و بهره معنوی است.امروزه موزه ها به دلیل بهره گیری در تحقیقات و بررسی های علمی و اجتماعی از جایگاه مهمتر و رونق تری برخوردارند و شناختفرهنگ موزه و استفاده از آن هر چه پیش می رود، بیشتر می شود. پیشینه ی هنر در این منطقه از سالیان سال موردتوجه بوده وهست چنانکه همواره شهر تبریز زادگاه هنرمندان بزرگی بوده و هست و قدمت و اصالت هنر در این منطقه به دوران پیشازتاریخمی رسد. بی توجهی به هنرهای بومی غرب باعث میشود که بخش بزرگی از صنایع دستی ارزشمند ایرانی دچار فراموشی شود کهبخش اعظمی از فرهنگ و تاریخ این سرزمین محسوب میشود. معماری امروز ما بنا به دلایل متعددی، در بسیاری از زمینه ها،دچار نقصان و کمبودهایی است که باعث میشود برآیند معماری موجود در نقش و جایگاه مورد انتظار آن قرار نگیرد. یکی ازمباحث اخیر مطرح در معماری، طراحی با بستر و زمینه مطابقت دارد و زمینه گرایی در معماری، ضامن بحث زمینه با طرح است.توانایی معماری زمینه گرا در برآورده نمودن نیازهای انسانی در ابعاد گوناگون میتواند به عنوان یکی از شاخصه های مهم در بررسیمعماری زمینه گرا باشد. نگاه انسان گرایانه به زمینه برای دستیابی به معماری منسجم، در موزه صنایع دستی ازنظر ابعاد تاریخی وفرهنگی و اجتماعی را پیوند می زند. و در این تحقیق حاضر به بررسی زمینه گرایی که باهدف دستیابی به عواملی که در ارتباطمتقابل بین بنا و زمینه نقش دارند هدف برقراری تعامل بین محیط و انسان از طریق زمینه گرایی در معماری می باشد.

کلیدواژه ها:

موزه ، صنایع دستی ، تبریز ، زمینه گرا