رابطه اختلالات رفتاری با متغیرهای دموگرافیک در دانش آموزان با آسیب بینایی

هدف: بارزترین گروه افراد دارای معلولیت حسی، افراد با آسیب بینایی هستند که وجود آسیب بینایی، وضعیترفتاری و کیفیت زندگی آنها را به شدت تحت تاثیر قرار میدهد. هدف مقاله حاضر رابطه اختلالات رفتاری بامتغیرهای دموگرافیک در دانش آموزان با آسیب بینایی در سال تحصیلی ۰۳ - ۱۴۰۲ در دانش آموزان نابینا و کم بینایاستان کردستان می باشد.مواد و روش : یک مطالعه ی مقطعی و توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری شامل دانش آموزا ن با آسیب بیناییمشغول به تحصیل در مدارس استثنایی مقاطع ابتدایی و متوسطه اول استان کردستان در سال تحصیلی ۰۳ - ۱۴۰۲ میباشد که تعداد ۲۰۰ نفر به شیوه ی طبقه ای تصادفی برای پژوهش شدند. به منظور جمع آور ی اطلاعات مربوط به اینپژوهش از فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه ارزیابی رفتاری راتر (فرم معلم) استفاده شد.یافته ها: میانگین اختلالات رفتاری برابر ۹ / ۱۲ ( ۷ / ۱۰ = SD) بود. نتایج نشان داد که بین خرده مقیاس های اختلالاترفتاری با سن و مدت آسیب همبستگی منفی معناداری وجود دارد. بین میانگین اختلالات رفتاری در کودکانی که بهعلت حادثه دچار مشکل کم بینایی یا نابینایی شده اند با کودکان دارای مشکل مادرزادی و ارثی تفاوت معنی داریداشت، ولی دو گروه مادرزادی و ارثی تفاوت معنی داری نداشتند. مدل رگرسیون نشان داد که مدت آسیب و جنسیترابطه معنی داری با اختلالات رفتاری دارد. در مدت آسیب کم (کمتر مساوی ۵ سال) اختلالات رفتاری دختران وپسران تفاوت معنی داری داشت ولی در مدت آسیب بیشتر از ۵ سال، میانگین اختلالات رفتاری تفاوت معنی دارینداشت و با گذشت زمان مدت آسیب کمتر می شود.نتیجه گیری: با توجه به ارتباط اختلالات رفتاری با جنسیت و مدت آسیب بینایی توصیه میشود با انجام مداخلات بههنگام درکودکانی که در سالهای اولیه آسیب هستند و بخصوص در دختران، از بروز اختلالات رفتاری پیشگیری و یااز شدت آن کاسته شود.

کلیدواژه ها:

آسیب بینایی ، مشکلات رفتاری