بررسی تعلیم و تربیت و روش های تدریس مفاهیم دینی در آموزش و پرورش ایران

آموزش و پرورش به عنوان یکی از مهمترین عوامل توسعه اجتماعی و فرهنگی مورد توجه قرار گرفته است. یکی از بخش هایمهم آموزش و پرورش، آموزش مفاهیم دینی است که به عنوان یکی از اصول اساسی و ارزشمند فرهنگ و جامعه ما محسوبمیشود. در این راستا، نقش معلمان به عنوان افرادی که مسئولیت آموزش و تربیت دانشآموزان را بر عهده دارند، بسیار حیاتیو حساس است.تربیت، فعلی است که اخلاق حاصل آن است، اگرچه تمام آن نیست؛ زیرا پرورش استعدادهای فکری و ذهنی وذوقی و غیره که همگی در دایره تربیت و از موضوعات آن هستند، به جهت اینکه به طور مستقیم با ملکات نفسانی و خصوصیاتاخلاقی مرتبط نیستند، جزء اخلاق محسوب نمیگردند؛ مثلا پرورش حافظه و قدرت استنتاج و استعدادهای هنری و ذوقیاگرچه در محدوده تربیت قرار می گیرند، ولی چون مستقیما با صفات اخلاقی مرتبط نیستند، جزء اخلاق محسوب نمی گردند.دورهابتدایی در آموزش و پرورش مهم ترین دوره محسوب می شود «که تداوم بخش تکوین شناختی، زیستی و اجتماعی کودک است» دوره مثمر به ثمری برای کودک از جهت اینکه فرصت و موقعیت مناسبی برای تحصیل، تربیت و یادگیری شیوه ارتباط صحیح با دیگران بوجود می آید، می باشد و زمینه را فراهم می کند تا توانایی ها و استعدادهای هر کودک بتدریج شکوفا شود.تربیت، مفهوم پرورش و ساختن را میرساند و بس. از نظر تربیت فرق نمی کند که تربیت چگونه و برای چه هدفی باشد؛ اگربخواهیم با اصطلاح صحبت کنیم، باید بگوییم فن اخلاق و فن تربیت یکی نیست ... فن تربیت وقتی گفته می شود که منظورمطلق پرورش باشد. اگر اخلاق را که صفات نفسانی و اعمال و رفتار عالی انسانی است، در جهت صحیح و مثبت لحاظ کنیم،اخلاق در این معنا یکی از ثمرات، بلکه مهمترین ثمره تربیت است.

کلیدواژه ها:

آموزش ، دین ، دانش آموزان ، معلم ، رفتار