بررسی جنبه های عرفان در شاهنامه فردوسی

؛"شاهنامه" اثر بزرگ خلقت حکمتی فرهنگی و ادبی ایران، نه تنها یک اثر ادبی بلکه یک جایگاه مذهبی و عرفانی نیز دارد. دراین اسطوره نامه ایرانی، جنبه های عرفانی و معنوی با تنوع و غنای زیادی به نمایش گذاشته شده است. در این مقاله، به بررسیبخشی از جنبه های عرفانی موجود در "شاهنامه" فردوسی خواهیم پرداخت. یکی از اصلی ترین موضوعات عرفانی در "شاهنامه"،ارتباط انسان با خداوند و دستیابی به معنویت و خدمت به خدا میباشد. شخصیت های شاهنامه، از شاهان و پادشاهان تا پیشوایانو شاهزادگان، به دنبال نیل به ارزشهای عالی و معنوی هستند و این ایده عرفانی می تواند به عنوان یک الگوی زندگی معنویبرای خوانندگان شاهنامه مطرح گردد. "شاهنامه" از یک دیدگاه عرفانی، علاوه بر ارائه داستان های تاریخی و قهرمانی، بر آرمانهاو مفاهیم معنوی غنی و گوناگون نهفته در فرهنگ و اندیشه ایرانی تاکید دارد. این اپوس به عنوان یک آثار پربار ولوایت بخشکه تاثیری ژرف و گسترده بر فرهنگ و ادبیات ایران داشته است، قدرتمندانه مفاهیم عرفانی را در قالب داستان های جذاب وجذب آور به رخ می کشد.

کلیدواژه ها:

شاهنامه ، فردوسی ، عرفان ، نقش عرفان