تاثیر قراردادهای بیع متقابل در جذ ب سرمایه گذاری خارجی در صنعت نفت
محل انتشار: هجدهمین کنفرانس بین المللی مطالعات حقوقی و قضایی
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 131
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IJCONF18_057
تاریخ نمایه سازی: 14 مرداد 1403
چکیده مقاله:
تعامل شرکتهای بزرگ نفتی با کشورهای دارای منابع نفتوگاز، در قالب قراردادهای مختلفی انجام می پذیرد، با عنایت بهاینکه نوع این قراردادها در میزان و کیفیت انتقال تکنولوژی تاثیر بسزایی دارد و از طرفی به دلیل محدودیت های قانونی موجوددر سرمایه گذاری خارجی و کمبود منابع مالی داخلی، متداولترین روش عقد قراردادها در کشورمان بیع متقابل می باشد.قراردادهای بیع متقابل درسالهای اخیر با صنعت نفت وگاز کشورمان گره خورده و قراردادهای متعددی نیز با شرکتها و سرمایهگذاران خارجی تحت این قالب منعقد شده است. محدودیت های موجود در قانون اساسی، قانون بودجه و الزامات مجلس برایسرمایه گذاری در کشور، در بخش نفت وگاز سبب گردیده است تا راه های جذب منابع مالی و انتقال تکنولوژی به شیوه هایخاص از قراردادهای توسعه نفت محدود گردد. بنابراین باید گفت که اتخاذ این مکانیسم معاملاتی به شکل فعلی آن مولودهمین محدودیتها و الزامات موجود در قوانین ایران است که راه را بر هرگونه سرمایه گذاری خارجی بویژه در این صنعتاستراتژیک و حیاتی کشور سد نموده است. قراردادهای بیع متقابل نفتی جزء قراردادهای خرید خدمت محسوب می گردد کهتوسط طرف خارجی فاینانس یا تامین اعتباری می گردد. در این نوع قرارداد سرمایه گذاری خارجی کلیه وجوه سرمایه گذاریو همچنین نصب تجهیزات و راه اندازی و انتقال تکنولوژی را بر عهده میگیرد و پس از راه اندازی، به کشور میزبان واگذار میکند. در مقابل شرکت ملی نفت تعهد میکند تمام هزینه های سرمایه ای، غیر سرمایه ای، عملیاتی و ...که طرف خارجی جهتانجام عملیات مزبور، متحمل شده است را با بهره مشخص و طی اقساط برابر الزاما از طریق نفت یا گاز حاصله به او باز پرداختنماید. باید توجه داشت که یکی از عمده ترین مشکلات کشورهای در حال توسعه، مسئله تامین منابع مناسب سرمایه گذاری وچگونگی جذب و نگهداری آنهاست و سرمایه گذاری خارجی در توسعه اقتصادی کشورهای غیرصنعتی یا به عبارت دیگر درکشورهای درحال توسعه عامل حیاتی می باشد. چرا که منابع مالی و داخلی این کشورها فقط درصد کمی از سرمایه لازم راتشکیل می دهد در نتیجه انعقاد قرارداد بیع متقابل در تقویت بنیه ارزی آنها، از جمله انتقال تکنولوژی مدرن و تجهیز و تربیتنیروی کار ورزیده موثر میافتد. بنابراین سعی در تجزیه و تحلیل این مکانیسم معاملاتی و تاثیر آن در جذب سرمایه خارجی را داریم.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیدابراهیم مهاجران
وکیل پایه یک دادگستری